*Αποστολή σε 2-4 εργάσιμες μέρες
Τιμή Λεμόνι: 7,07 €
Η αυλαία πέφτει
Σκηνική φαντασία, εμπνευσμένη από τη συνάντηση του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου και της Ελισάβετ αυτοκράτειρας της Αυστρίας
Συγγραφή: · Ανδρέας Στάικος
Έκδοση: Μάρτιος 1999 από "Άγρα"
Σελ.:137 (18χ12), Μαλακό εξώφυλλο, ISBN: 960-325-293-Χ
Θέμα: "Νεοελληνικά θεατρικά έργα"
"Η Αυτοκράτειρα της Αυστρίας Ελισάβετ ΙΙ, αποποιούμενη το ρόλο της Αυτοκράτειρας, μεταβάλλεται σε ηρωίδα του θεάτρου. Δεν είναι η Αυτοκράτειρα της Αυστρίας αλλά η αυτοκράτειρα του θεάτρου. [...] Από τα ίδια κίνητρα ωθούμενος και ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος, θεατροποιεί τη ζωή του. Μαζί με την αυτοκράτειρα, πλημμυρισμένοι από ανεκπλήρωτους πόθους ταξιδεύουν στη χώρα του Τίποτα. Όμως το τίποτα για να είναι ένα μεγάλο τίποτα, ένα μέγιστο τίποτα, πρέπει να κατοικηθεί. Το μέγιστο τίποτα, το τραγικό τίποτα είναι εξουθενωτικώς άπληστο και απαιτητικό. Το κενό του πρέπει να γεμίσει από τέχνη, από παιχνίδι δηλαδή, δηλαδή θέατρο". -Ανδρέας Στάικος
"Το θέατρο και η θεατρικότητα αναδεικνύονται στο δραματικό κείμενο του Α. Στάικου "Η αυλαία πέφτει", έργο πολυπρόσωπο, με υποβλητικές σκηνικές ενδείξεις υπερδραματικούς και κωμικούς διαλόγους.
[...] Στο έργο ο Στάικος επαναφέρει και ενεργοποιεί συστατικά της παλαιότερης θεατρικής προβληματικής του αφού κι εδώ κυριαρχούν το θέατρο μέσα στο θέατρο, η θεατρικότητα της παρακμής, η εξιδανίκευση της ανάμνησης και η εμπειρία του θεάτρου με τον τρόπο που τη βιώνουν οι συντελεστές του, μέλη θιάσων, ηθοποιοί σε παραστάσεις, στις δοκιμές ή τα παρασκήνια.
[...] Στο "Η αυλαία πέφτει" του Στάικου, η εσωτερικότητα έχει γίνει θέμα του δράματος ενώ η δράση έχει μεταφερθεί στο εσωτερικό του ανθρώπου. Ό,τι συμβαίνει είναι υπόθεση ενθύμησης και αναπόλησης. Φαντάσματα πολιορκούν τον Χρηστομάνο εισβάλλοντας από τους λαβύρινθους της φαντασίας και τις ρωγμές του μνημονικού
[...] Ο χρόνος της μνήμης και ο χρόνος του ονείρου είναι το νήμα που διατρέχει το έργο του Στάικου. Μεταμοντέρνο με την έννοια ότι έρχεται μετά το μοντέρνο λυρικό δράμα από τα τέλη του 19ου αιώνα, να μιλήσει εκ νέου, στα τέλη του 20ού αιώνα, για το φάντασμα της δημιουργίας. Συνδεδεμένο με το ανεκπλήρωτο και το ανέφικτο, με την αποτυχία και την απόρριψη, με τα αδιέξοδα και τις διαφυγές".
(από το επίμετρο της Ελένης Βαροπούλου)
(2024) Αλίφειρα, Σοκόλη
(2023) Η απεργία των ψηφοφόρων, Άγρα
(2022) Ερμιόνη, Σοκόλη
(2021) Ανδρομάχη, Σοκόλη
(2019) Η Μεσσαλίνα της Γαλλίας, Κίχλη
(2019) Ένα χαρέμι στο Παρίσι, Εκδόσεις Βακχικόν
(2018) Γαλλικό θέατρο τότε και τώρα: Συμβολισμός: Πελλέας και Μελισσάνθη. Χρυσό κεφάλι, Άγρα
(2016) Νέο γαλλικό θέατρο 5, Άγρα
(2015) Θέατρο, Άγρα
(2014) Νέο γαλλικό θέατρο ( τρίτος τόμος ), Άγρα
(2013) Νέο γαλλικό θέατρο 2, Άγρα
(2012) Βηθσαβέ, Άγρα
(2012) Άλκηστις και όνειρα γλυκά, Κίχλη
(2011) Ο έρως εξευγενίζει τον Αρλεκίνο, Γράμμα
(2011) Χωρίς επαύριον, Άγρα
(2011) Αναγνώσεις 2011, Αιγόκερως
(2010) Η νύχτα της κυρίας Λουσιέν, Δωδώνη Εκδοτική ΕΠΕ
(2009) Επικίνδυνες σχέσεις, Άγρα
(2008) Ζωρζ Νταντέν ή Ο ανύπαρκτος σύζυγος, Κίχλη
(2008) Η κληρονομιά, Λαγουδέρα
(2007) Ναπολεοντία, Άγρα
(2007) Έρως βαρύς, Κέδρος
(2007) Θεατρικό αναλόγιο 2007, Αιγόκερως
(2005) Καπνοκράτωρ, Άγρα
(2003) Ακόλαστες εσπερίδες, Άγρα
(2002) Γκαμιανί, Άγρα
(2002) Αισχροτάτη Εριέττα, Άγρα
(2002) Επικίνδυνες μαγειρικές, Άγρα
(1997) Ο μεγαλοπρεπής κερατάς, Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών
(1994) Le petit doigt d' Olympias, Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών
(1993) Ο θρίαμβος του έρωτα. Η κληρονομιά. Οι ψευδοεξομολογήσεις. Οι καλόπιστοι θεατρίνοι, Άγρα
(1992) Το μικρό δαχτυλάκι της Ολυμπιάδος, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(1991) 1843. Καρακορούμ, Βιβλιοπωλείον της Εστίας