Η Αθηνά Κακούρη γεννήθηκε το 1928 στην Πάτρα, σε οικογένεια κεφαλονίτικης καταγωγής. Πέρασε τον πόλεμο και την Κατοχή στην Αθήνα. Μετά την Απελευθέρωση, επέστρεψε στην Πάτρα, όπου εργάστηκε στο γραφείο πρακτόρευσης πλοίων και πετρελαιο-ειδών του πατέρα της Χαρίλαου. Δημοσίευσε τα πρώτα της κείμενα, χρονογραφήματα και ταξιδιωτικές εντυπώσεις, στην εφημερίδα "Νεαλόγος" της Πάτρας. Το 1952, στον διαγωνισμό μετάφρασης αμερικανικών διηγημάτων που προκήρυξαν οι εκδόσεις "Ίκαρος" (στην κριτική επιτροπή συμμετείχαν: Κωνσταντίνος Τσάτσος, Κ. Θ. Δημαράς, Απόστολος Σαχίνης), η νεαρή Αθηνά κέρδισε βραβείο, το οποίο συνοδευόταν από χρηματικό έπαθλο 200.000 δραχμών. Το 1959, έχοντας κατά νου την επιτυχία της Αγκάθα Κρίστι, έγραψε ένα αστυνομικό διήγημα, τοποθετημένο στην Πάτρα του '50, και το έστειλε στην Ελένη Βλάχου, η οποία δεν της απάντησε ποτέ. Το έστειλε έπειτα στον "Ταχυδρόμο", όπου δημοσιεύτηκε με εικονογράφηση του Μποστ. Άρχισε έτσι, να δημοσιεύει αστυνομικά διηγήματα με ήρωες τον αστυνόμο Γεράκη, την Τούλα, μια νοικοκυρά, και τον κοσμοπολίτη Νάσο Δαπόντε, υπάλληλο της Ιντερπόλ. Στον "Ταχυδρόμο" υπέγραφε επίσης μεγάλα ρεπορτάζ. Την ίδια εποχή, έγραψε μια ραδιοφωνική σειρά, συνεργάστηκε με διάφορα έντυπα και ασχολήθηκε με τη μετάφραση. Το πρώτο της βιβλίο με αστυνομικά διηγήματα (Το 218 ονόματα) εκδόθηκε το 1963 και το δεύτερο (Αλάτι στα φιστίκια) το 1974, τη χρονιά δηλαδή που εκδόθηκε και το πρώτο της αστυνομικό μυθιστόρημα, "Κυνηγός φαντασμάτων". Εντωμεταξύ ,το 1970 είχε εκδοθεί το νεανικό ιστορικό μυθιστόρημα της "Ο δραπέτης της Αυλώνας". Από το 1976 και επί 15 χρόνια ταξίδευε ανάμεσα στην Ελλάδα, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γερμανία. Άλλα μυθιστορήματα της είναι: "Της τύχης το μαχαίρι", "Με τα φτερά του Μαρίκα", "Η σπορά του ανέμου", "Ο χαρταετός", "Αύριο", "Πριμαρόλια", το οποίο βραβεύτηκε με το Βραβείο Νικηφόρου Βρεττάκου, το μυθιστόρημα "Θέκλη" με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2005, και το "Ξιφίρ Φαλέρ". Το 2010 εκδόθηκε το αυτοβιογραφικό της βιβλίο "Με τα χέρια σταυρωμένα".

Η Αγγέλα Καστρινάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Σήμερα διδάσκει νεότερη λογοτεχνία στο Φιλολογικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Κρήτης. Το 1990 εξέδωσε την πρώτη της συλλογή διηγημάτων, "Φιλοξενούμενη", από τις εκδόσεις της Εστίας. Ακολούθησαν οι συλλογές διηγημάτων "Εκδρομές με φίλες", Εστία, 1993, "Τα όρια της ζεστασιάς", Πόλις, 1999, "Εκδοχές της Πηνελόπης", Πόλις, 2002, καθώς και το μυθιστόρημα "Έρωτας στον καιρό της ειρωνείας", Ελληνικά Γράμματα, 2008. Κυρίαρχα θέματα της πεζογραφίας της είναι οι λεπτές ψυχολογικές αποχρώσεις στις σχέσεις των δύο φύλων, σε ό,τι αφορά τον έρωτα και τις προκλήσεις της πίστης και της απιστίας, από την οπτική γωνία των γυναικών -θέματα τα οποία χειρίζεται με χιούμορ, παρατηρητικότητα και μια ελαφρά ειρωνική διάθεση. Διηγήματά της έχουν μεταφραστεί στα ισπανικά, στα ιταλικά, στα γαλλικά και στα φινλανδικά. Η ερμηνευτική-ιστορική συμβολή της στη νεοελληνική λογοτεχνία, "Η λογοτεχνία στην ταραγμένη δεκαετία 1940-1950" (εκδ. Πόλις, 2005), τιμήθηκε με το Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής το 2006.

Η Δήμητρα Κολλιάκου γεννήθηκε το 1968 στην Αθήνα. Απόφοιτος της Φιλοσοφικής Αθηνών και διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, δίδαξε θεωρητική γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο του Newcastle (1995-2010) και τώρα διδάσκει αγγλικά στο Πανεπιστήμιο Paris Diderot (Paris 7) στο Παρίσι. Έχει γράψει μυθιστορήματα, νουβέλες και διηγήματα. Για το μυθιστόρημά της "Το μαγείο" (Εκδόσεις του Βιβλιοπωλείου της Εστίας) τιμήθηκε με το βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα Jim Wilson από το ΕΚΕΒΙ. Για το μυθιστόρημά της "Θερμοκρασία δωματίου" (Εκδόσεις Πατάκη) τιμήθηκε με το Athens Prize for Literature του περιοδικού "(Δε)κατα" και με το βραβείο μυθιστορήματος του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών.

Η Μαρία Λαϊνά γεννήθηκε στην Πάτρα το 1947. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε ως κειμενογράφος, μεταφράστρια, επιμελήτρια εκδόσεων, script writer σε τηλεοπτικές εκπομπές και ταινίες. Ήταν παραγωγός, επιμελήτρια και παρουσιάστρια σε εκπομπές της ελληνικής ραδιοφωνίας με λογοτεχνικά θέματα. Δίδαξε επί 15ετία την ελληνική γλώσσα και λογοτεχνία σε αμερικάνικα κολέγια. Ποιήματα της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, γερμανικά, σουηδικά, φιλανδικά, βουλγαρικά, εβραϊκά και σε άλλες γλώσσες. Το 1993 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο ποίησης για την ποιητική της συλλογή, "Ρόδινος φόβος". Η μετάφραση στα Γερμανικά της ίδιας συλλογής απέσπασε το βραβείο της Πόλης του Μονάχου. Το 1996 επίσης τιμήθηκε με το βραβείο Καβάφη και το 1998 με το βραβείο Μαρία Κάλλας του Γ΄ προγράμματος της ελληνικής Ραδιοφωνίας. (φωτογραφία: Κώστας Μητρόπουλος)

Η ποιήτρια, πεζογράφος και ζωγράφος Νίκη Μαραγκού (1948-2013) γεννήθηκε στη Λεμεσό. Σπούδασε κοινωνιολογία στο Βερολίνο. Με την επιστροφή της στην Κύπρο συνεργάστηκε με τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, με την εφημερίδα "Ο Φιλελεύθερος" και ασχολήθηκε με την επιμέλεια εκδόσεων. Το 1980 ίδρυσε το βιβλιοπωλείο "Κοχλίας" στη Λευκωσία, το οποίο έγινε σημείο αναφοράς για τους συγγραφείς και τους πνευματικούς ανθρώπους της Κύπρου, που το διηύθυνε έως το 2007, παράλληλα με τις υπόλοιπες δραστηριότητές της ως ζωγράφος, χαράκτρια και κεραμίστρια. Δημοσίευσε βιβλία ποίησης, πεζογραφίας και βιβλία για παιδιά: τις ποιητικές συλλογές "Τα από κήπων" (Άγρα, 1980), Κρατικός Έπαινος Ποίησης στην Κύπρο, 1981, "Αρχή Ινδίκτου" (ιδιωτική έκδοση, Λευκωσία, 1987), Κρατικό Βραβείο Ποίησης στην Κύπρο, 1988, και τη συγκεντρωτική έκδοση "Divan 1967-2000" (2005), η οποία βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών· τις συλλογές διηγημάτων "Μια στρώση άμμου" (Καστανιώτης, 1990), Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας στην Κύπρο, 1991, "Ο δαίμων της πορνείας" (Μελάνι, 2007)· τα μυθιστορήματα "Είναι ο πάνθηρας ζωντανός;" (Καστανιώτης, 1998, με ήρωα τον Ευάγγελο Λουίζο, οικοδεσπότη του Γ. Σεφέρη στην Κύπρο όταν υπηρετούσε ως πρέσβης στη Βηρυττό), "Γιατρός από τη Βιέννη" (Το Ροδακιό, 2003), "Γεζούλ" (Εστία, 2010)· τις αναμνήσεις της από τη συμβίωση με τον Αλέξη Ακριθάκη στο Βερολίνο, "Μια νύχτα με τον Αλέξη" (Το Ροδακιό, 2007). Συνέλεξε και απέδωσε στην κοινή ελληνική "Παραμύθια της Κύπρου" (Αρμός, 1994) και διασκεύασε τα λαϊκά κυπριακά παραμύθια "Ο τσαγκάρης και ο βασιλιάς" (Ταξιδευτής, 2005) και "To παλικάρι με το τάσι" (Ταξιδευτής, 2005). Επίσης, δημοσίευσε τις συνταγές μαγειρικής "Συνταγές για την Κατερίνα" (Ερμής, 2001). Το τελευταίο της βιβλίο ήταν οι "Δεκαοχτώ αφηγήσεις" (Το Ροδακιό, 2012), μια συλλογή από ιστορίες γυναικών της Κύπρου που κατέγραψε στη διάρκεια πολλών χρόνων, οι οποίες, κατά την ίδια, εμπεριείχαν την ιστορία της Κύπρου, διέσωζαν λαϊκές αφηγήσεις και κατέγραφαν μια χυμώδη προφορική γλώσσα που χάνεται σιγά σιγά. Μετέφρασε από τα γερμανικά ποίηση του Γιοαχίμ Σαρτόριους. Μεταφρασμένα κείμενά της στα γερμανικά έχουν περιληφθεί στη διεθνή ανθολογία ποίησης "Nachrichten von der Poesie" του Joachim Sartorius, που συνοδεύεται από CD με απαγγελίες γνωστών γερμανών ηθοποιών. Ως ζωγράφος, έκανε επτά ατομικές εκθέσεις και έλαβε μέρος με έργα της στις Μπιενάλε Χαρακτικής της Λουμπλιάνας, το 1993, και του Καΐρου, το 1996. Είχε μία κόρη, την Κατερίνα, που είναι κι αυτή ζωγράφος. Έφυγε από τη ζωή την Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013 σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα που συνέβη κοντά στην πόλη Φαγιούμ της Αιγύπτου, 100 χιλιόμετρα νότια του Καΐρου, σε ηλικία 65 ετών.

Γεννήθηκε το 1949 στο Ηράκλειο Κρήτης. Στην Αθήνα από τα γυμνασιακά χρόνια, σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και παρακολούθησε μαθήματα μεσαιωνικής ανθρωπολογίας στην Ecole des Ηautes Etudes στο Παρίσι. Συνεργάτης το περιοδικού "Σύγχρονος Κινηματογράφος", με σύντομη θητεία σε εφημερίδες και στην εκπαίδευση, άσκησε με μεγαλύτερη μονιμότητα το επάγγελμα του μεταφραστή και του υπεύθυνου εκδόσεων. Πεζογραφεί από το 1982. Το θέατρο και η σκηνή απασχολούν σταθερά ένα μέρος της δραστηριότητάς της. (φωτογραφία: Κώστας Ορδόλης)

Η Σοφία Νικολαΐδου σπούδασε κλασική φιλολογία (προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές) και αξιοποίηση των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας για τη διδασκαλία της λογοτεχνίας (διδακτορική διατριβή). Έχει διδάξει δημιουργική γραφή στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (από την ίδρυσή του το 2008-2013), στο Εργαστήρι Βιβλίου του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (2010-2012), σε σεμινάρια του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (2002-2008), στο Οξυγόνο των εκδόσεων Μεταίχμιο (2013 κ.ε.) κ.α.. Επίσης, έχει διδάξει το μάθημα της Λογοτεχνίας στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης του Κ.Θ.Β.Ε. (2001-2004). Από το 1992 εργάζεται ως φιλόλογος στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Έχει εκδώσει τα βιβλία: - "Ξανθιά πατημένη" (διηγήματα, Κέδρος, 1997) - "Ο φόβος θα σε βρει και θα ΄σαι μόνος" (διηγήματα, Κέδρος, 1999) - "Πλανήτης Πρέσπα" (μυθιστόρημα, Κέδρος, 2002) - "Ο μωβ μαέστρος" (μυθιστόρημα, Κέδρος, 2006) - "Απόψε δεν έχουμε φίλους" (μυθιστόρημα, Μεταίχμιο, 2010, βραβείο The Athens Prize for Literature περιοδικού (δέ)κατα, 2011) - "Χορεύουν οι ελέφαντες" (μυθιστόρημα, Μεταίχμιο, 2012) Επίσης έχει εκδώσει τις μελέτες: - "Διαδίκτυο και διδασκαλία" (Κέδρος, 2001) - "Λογοτεχνία και Νέες Τεχνολογίες" (Κέδρος, 2009) καθώς και τις μεταφράσεις: - "Nick Cave, Μπαλάντες για φόνους και άλλα τραγούδια" (Κέδρος, 2005) - Ευριπίδη, "Ελένη", (Κέδρος, 2008, ανέβηκε στο Κ.Θ.Β.Ε. σε σκηνοθεσία Γιάννη Παρασκευόπουλου το 2008-2009) - Σοφοκλή, "Αντιγόνη", (Κέδρος, 2009, ανέβηκε στο Κ.Θ.Β.Ε. σε σκηνοθεσία Τάσου Ράτζου το 2009-2010). Έχει συμμετάσχει σε δεκαοκτώ ελληνόγλωσσες και οκτώ ξενόγλωσσες ανθολογίες λογοτεχνικών κειμένων. Διηγήματά της έχουν μεταφραστεί σε οκτώ γλώσσες. Από το 2001 συνεργάζεται με την εφημερίδα Τα Νέα ως κριτικός βιβλίου με αντικείμενο την ξένη λογοτεχνία. Έχει γράψει σενάρια για τηλεταινία (ΕΤ3) και για ταινία μεγάλου μήκους ("Παρέες", σε συνεργασία με το σκηνοθέτη Σωτήρη Γκορίτσα).

Η Έρση Σωτηροπούλου γεννήθηκε στην Πάτρα το 1953 και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε φιλοσοφία και πολιτιστική ανθρωπολογία στη Φλωρεντία και εργάστηκε ως μορφωτική σύμβουλος στην ελληνική πρεσβεία στη Ρώμη. Έχει γράψει ποιήματα, νουβέλες και μυθιστορήματα. Το βιβλίο της "Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές", τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2000 και με το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού "Διαβάζω". Έργα της έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά, ισπανικά, ιταλικά και σουηδικά.

Η Τζίνα Πολίτη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1930. Σπούδασε αγγλική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Ν. Υόρκης. Διδάκτωρ της αγγλικής λογοτεχνίας, είναι σήμερα ομότιμη καθηγήτρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου άρχισε να διδάσκει μετά τη μεταπολίτευση. Ως Fellow του Κολεγίου Churchill, δίδαξε επί σειρά ετών στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Βιβλία και μελέτες της πάνω στην αγγλική, στην ελληνική και στη συγκριτική λογοτεχνία έχουν δημοσιευτεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 1998 τιμήθηκε με το "Βραβείο Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας και Έρευνας" από το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας. Το 2007 έλαβε το βραβείο δοκιμίου των λογοτεχνικών βραβείων του περιοδικού "Διαβάζω" για το βιβλίο της "Περί αμαρτίας, πάθους και άλλων τινών", ενώ τό 2011 της απονεμήθηκε το Βραβείο "Διδώ Σωτηρίου" της Εταιρείας Συγγραφέων.

Ο Μισέλ Φάις, εβραϊκής καταγωγής από την πλευρά του πατέρα, γεννήθηκε στην Κομοτηνή την Πρωταπριλιά του 1957. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάζεται στη "Βιβλιοθήκη" της Ελευθεροτυπίας, διδάσκει Δημιουργική Γραφή στο Ε.ΚΕ.ΒΙ. και επιμελείται λογοτεχνικές σειρές (Εκδόσεις Πατάκη). Το μυθιστόρημα "Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου" (Καστανιώτης, 1994· Πατάκης, 2005) μεταφράστηκε στα γαλλικά (Hatier, 1996) και δραματοποιήθηκε από τον Θοδωρή Γκόνη (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής και Πάτρας, 1995). Η συλλογή διηγημάτων "Απ' το ίδιο ποτήρι και άλλες ιστορίες" (Καστανιώτης, 1999) τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος 2000. Με το αφήγημα "Aegypius monachus" (Καστανιώτης, 2001) ολοκληρώνεται μια άτυπη τριλογία. Διηγήματά του έχουν μεταφραστεί, για περιοδικά και ανθολογίες, στα αγγλικά, στα γερμανικά, στα τσέχικα και στα βουλγάρικα. Η ενασχόλησή του με τον Τζούλιο Καΐμη εντοπίζεται στα βιβλία: "Ελληνικά τοπία" (Γαβριηλίδης, 1993), "Τζούλιο Καΐμη, ένας αποσιωπημένος: μαρτυρίες και κρίσεις· επιλογή από άρθρα (1928-1976)· ζωγραφικό έργο" (Γαβριηλίδης, 1994), "Σάνταγκα ή οι έξι κανόνες της ζωγραφικής· Το σπίτι του Ροδάκη στην Αίγινα· Ο άτυχος γάμος" (Ακρίτας, 1997), "Το μέλι και η στάχτη του Θεού" (Πατάκης, 2002). Το 1994 μετέφρασε το "Χαϊκού για τη βροχή, το χιόνι, τον άνεμο, τον ήλιο και το φεγγάρι" (Μπάστας-Πλέσσας) σε εικονογράφηση του Χρόνη Μπότσογλου. Το 1996 κυκλοφόρησε το φωτογραφικό του λεύκωμα "Ύστερο βλέμμα" (Πατάκης), όπου 44 συγγραφείς και καλλιτέχνες σχολιάζουν ταφικές φωτογραφίες. Το 1998 επιμελήθηκε, για το Υπουργείο Πολιτισμού, το ηχητικό αρχείο "Φωνές της γραφής", αποτυπώνοντας σε δίσκους ακτίνας 32 πεζογράφους και ποιητές. Έργα του δραματοποιήθηκαν επί σκηνής: "Πέστροφα Δουνάβεως" (Φεστιβάλ Φιλίππων, 2010, σκην. Λίλλυ Μελεμέ)· "Το κίτρινο σκυλί" (Από Μηχανής Θέατρο, 2009, σκην. Λ. Μελεμέ)· "Ελληνική αϋπνία" (Θέατρο Εμπρός, 2006, σκην. Ρούλα Πατεράκη)· "Η πόλη στα γόνατα" (Θέατρο Αμόρε-Δοκιμές, 2006, σκην. Θάνος Αναστόπουλος)· "Ανδρόγυνα" ("Μονόλογοι Πολιτιστικής Ολυμπιάδας", Θέατρο Μεταξουργείο, 2003, σκην. Περικλής Χούρσογλου)· "Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου" (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής, 1995, σκην. Θοδωρής Γκόνης). Πραγματοποίησε δύο ατομικές εκθέσεις φωτογραφίας ("Ύστερο βλέμμα", 1996, "Η πόλη στα γόνατα", 2002), έλαβε μέρος σε ομαδικές, ενώ συμμετείχε στη Photosynkyria (Θεσσαλονίκη, 2003). Συνεργάστηκε με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο στο σενάριο της νέας κινηματογραφικής τριλογίας του και με τον Νίκο Παναγιωτόπουλο στην ταινία "Αθήνα-Κωνσταντινούπολη", 2008. (φωτογραφία: Αλεξία Καλτσίκη)