Ο Τζιάκομο Λεοπάρντι (Giacomo Leopardi: Ρεκανάτι, 1798 - Νεάπολη, 1837) θεωρείται ο σημαντικότερος Ιταλός ποιητής μετά τον Πετράρχη. Πολυμαθέστατος, πολύγλωσσος, φιλόσοφος και αρχαιογνώστης, ήταν απόγονος παλαιάς οικογένειας ευγενών γαιοκτημόνων η οποία, αρχικά, τον προόριζε για τον εκκλησιαστικό βίο. Από την πρώτη νεότητά του, διακατείχε τον φιλάσθενο κόμη το συναίσθημα της μοναξιάς και της απαισιοδοξίας. Έβρισκε καταφύγιο στη μελέτη και εκπόνησε πλήθος εργασιών σε επιστημονικά, φιλοσοφικά και φιλολογικά θέματα. Έζησε κατά διαστήματα στη Ρώμη, το Μιλάνο, την Μπολόνια, τη Φλωρεντία, τη Νεάπολη. Ένιωθε εξόριστος στον κόσμο, τον οποίο ο ίδιος ονόμαζε: "τάφο των ζωντανών" και στιγμάτισε την ηθική, διανοητική και πολιτική παρακμή αντιτάσσοντας το σκεπτικισμό, την ειρωνεία, την αφοσίωση στην τέχνη του. Πέθανε σε ηλικία 39 ετών. Μερικά από τα έργα του: "Ο θάνατος του Έκτορα" (1809), "Ιστορία της αστρονομίας" (1813), "Άσματα" (1816-1835), "Μικρά ηθικά έργα" (1820-1824), "Το όνειρο" (1825), "Σκέψεις" (1832). Μετέφρασε επίσης Έλληνες και Λατίνους συγγραφείς.

Ο Η. Π. Νικολούδης γεννήθηκε στο Οίτυλο της Λακωνίας το 1939. Σπούδασε νομικά, κοινωνιολογία, γλωσσολογία, πολιτικές επιστήμες, οικονομικά και φιλοσοφία στην Αθήνα, στο Παρίσι, στο Στρασβούργο και στη Χάγη. Είναι διδάκτωρ του Α Πανεπιστημίου των Παρισίων. Δίδαξε φιλοσοφία και κοινωνιολογία στο Ε. Μ. Πολυτεχνείο κατά την περίοδο 1975-1984. Έχει δημοσιεύσει διάφορα έργα, ιδίως: "Έννοια και χρησιμότητα της φιλοσοφίας", εκδ. Γρηγόρη· "Ζητήματα θεωρίας και πράξης", εκδ. Παπαζήση· "Έρως και λόγος. Το ομηρικό "διαλέγεσθαι" πρώτη ύλη της διαλεκτικής" εκδ. Ροές· "Από τον Προμηθέα στο Σωκράτη" εκδ. Ροές· επίσης με σχόλια και εισαγωγές το "Όργανον", την "Ποιητική", τη "Ρητορική", και τα "Φυσικά" του Αριστοτέλους και τον "Σοφιστή" του Πλάτωνος, στις εκδ. Κάκτος. Καθώς κι έναν μεγάλον αριθμό άρθρων και μελετών στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο. Έχει μεταφράσει από τα γαλλικά, αγγλικά και γερμανικά πολλά σημαντικά κείμενα.