Ελληνίδα συγγραφέας και δημοσιογράφος (1922-2006). Γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου, αφού ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές της σπουδές στη Γερμανική Σχολή, εισήχθη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δεν μπόρεσε, όμως, να ολοκληρώσει τις σπουδές της, γιατί κατά τη διάρκεια της Κατοχής συνελήφθη από τους Γερμανούς και κρατήθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Αυστρία έως το τέλος του πολέμου (εμπειρία που θα περιγράψει, αργότερα, στο βιβλίο της "413 μέρες", εκδ. "Εστία", γαλλική έκδοση: Yolanda Terenzio, "413 jours... d'histoire vraie, vecux par une jeune fille grecque dans Vienne en guerre", εκδ. Del Duca, 1958). Μετά τον πόλεμο αποφοίτησε από την Ανωτέρα Σχολή Δημοσιογραφίας του Παρισιού. Τη δημοσιογραφική της σταδιοδρομία ξεκίνησε ως ανταποκρίτρια του "Ταχυδρόμου" της Αλεξάνδρειας το 1948. Από το 1954 έως το 1967 εργάστηκε στο "Βήμα", στα "Νέα" και στον "Ταχυδρόμο". Τον Νοέμβριο του 1967 έφυγε για το Λονδίνο όπου εργάστηκε ως δημοσιογράφος στο BBC σε όλη τη διάρκεια της δικτατορίας. Οι εκπομπές και ανταποκρίσεις της Γιολάντας Τερέντσιο κατά τη διάρκεια της επταετίας βοήθησαν αποφασιστικά στην ενημέρωση του ελληνικού λαού, της διεθνούς κοινής γνώμης, αλλά και στην τόνωση του δημοκρατικού φρονήματος των Ελλήνων. Από τη μεταπολίτευση και μετά εργάστηκε στην "Καθημερινή" στην αρχή ως ανταποκρίτρια από το Λονδίνο και μετά ως μέλος της συντακτικής ομάδας της εφημερίδας αρθρογραφώντας και κάνοντας έρευνες. Η προσφορά της Γιολάντας Τερέντσιο, κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας, αναγνωρίστηκε από όλο τον ελληνικό λαό και γι αυτό τον λόγο τιμήθηκε επανειλημμένα. Στην εκδήλωση διαμαρτυρίας για τη διακοπή λειτουργίας της ελληνικής εκπομπής του BBC, που οργάνωσαν στις 22 Νοεμβρίου 2005, η ΠΟΕΣΥ, οι Ενώσεις Συντακτών και τα Τμήματα Επικοινωνίας & ΜΜΕ του Παντείου και του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε η προβολή του ντοκιμαντέρ της Πέπης Ρηγοπούλου: "Γιολάντα Τερέντσιο, η φωνή του BBC στα χρόνια της δικτατορίας", ζωντανεύοντας ιστορικές μνήμες αλλά και πρότυπα συνεπούς δημοσιογραφικής διαδρομής. Πέθανε στην Αθήνα την Τρίτη 13 Ιουνίου 2006, έπειτα από μακρά ασθένεια. Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ δήλωσε, με αφορμή το θάνατό της, ότι "αποχαιρετά την άξια συνάδελφο, η οποία άφησε παρακαταθήκη για τη νέα γενιά συναδέλφων το τι είναι έντιμη, συνεπής και αγωνιστική δημοσιογραφία".