O Nτέιβιντ Xόλτον γεννήθηκε στο Nορθάμπτον της Aγγλίας το 1946 και σπούδασε κλασική, βυζαντινή και νεοελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Oξφόρδης. Aφού ολοκλήρωσε εκεί τη διδακτορική του διατριβή, συνέχισε τις σπουδές του στο Aριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και, στη συνέχεια, εργάστηκε ως ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Mπέρμινχαμ. Aπό το 1981 διδάσκει νεοελληνική γλώσσα και λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Kαίμπριτζ. Έχει δημοσιεύσει τα βιβλία "Διήγησις του Aλεξάνδρου" (Θεσσαλονίκη 1974), "Erotokritos" (Mπρίστολ 1991), "Γραμματική της ελληνικής γλώσσας" (Aθήνα 1999― αγγλική έκδοση: Λονδίνο 1997), σε συνεργασία με τον Peter Mackridge και την Eιρήνη Φιλιππάκη-Warburton, και "Tου κύκλου τα γυρίσματα. O Eρωτόκριτος σε ηλεκτρονική ανάλυση" (4 τόμοι, Aθήνα 1996-2000), σε συνεργασία με την Nτία Φιλιππίδου. Eπιμελήθηκε τον συλλογικό τόμο "Λογοτεχνία και κοινωνία στην Kρήτη της Aναγέννησης" (Hράκλειο 1997- αγγλική έκδοση 1991). Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα για την πρώιμη, αναγεννησιακή και σύγχρονη νεοελληνική λογοτεχνία και εκδίδει το περιοδικό Kάμπος: Cambridge Papers in Modern Greek.

Ο Σπύρος Α. Ευαγγελάτος γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά είναι Κεφαλονίτης και (από μάνα) Κρητικός. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Δραματική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βιέννης - Ινστιτούτο Θεατρολογίας και με υποτροφία του Βρετανικού Συμβουλίου έμεινε ένα χρόνο στο Λονδίνο για επιστημονικές έρευνες. Αριστούχος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1970). Από νέος επιδόθηκε σε πρωτογενείς έρευνες σε Αρχεία της Βενετίας, της Πάντοβας, της Κεφαλονιάς, των Κυθήρων κ.α. και ανέδειξε νέα στοιχεία σε σχέση με κεφαλαιώδη θέματα που αφορούν στον Γεώργιο Χορτάτση, τον Βιτσέντζο Κορνάρο, τον Πέτρο Κατσαΐτη, τον Γεώργιο Μόρμορη, τη χρονολόγηση του "Ζήνωνος", τη χρονολόγηση του "Στάθη" και έχει γράψει πολλά επιστημονικά μελετήματα κυρίως για θέματα του κρητικού και του επτανησιακού θεάτρου. Από το 1989 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στην αρχή ως αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας και από το 1991 ως καθηγητής του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών, στην ίδρυση του οποίου συνέβαλε αποφασιστικά. Από την αυτονόμηση του Τμήματος είναι Πρόεδρος ή αναπληρωτής Πρόεδρός του. Έχει διδάξει περί τις 200 σκηνοθεσίες: 50 αρχαίου δράματος, 24 παλαιών, κυρίως αγνώστων, νεοελληνικών κειμένων (11ος αιώνας έως 1900), 65 έργων του κλασικού, νεοκλασικού, ρεαλιστικού και σύγχρονου δραματολογίου, 53 όπερες. Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (1977-1980) και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (1984-1987) και απεχώρησε, και στις δύο περιπτώσεις, με δική του επιθυμία, κατά τη λήξη της θητείας του. Πρόεδρος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής από το 1999. Του έχουν απονεμηθεί πολλές διακρίσεις. Ανάμεσα σ' αυτές: Βραβείο "Κάρολος Κουν" του Δήμου Αθηναίων (1988), Βραβείο της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων (1994 και 1996), Βραβείο "Φώτος Πολίτης" του Μουσείου και Κέντρου Μελέτης του Ελληνικού Θεάτρου (1997), ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κ. Στεφανόπουλος του απονέμει το παράσημο του "Ταξιάρχη του Φοίνικος" (1999), η Ακαδημία Αθηνών τον τιμά με το Αργυρό Μετάλλιό της (2001).

Ο Γιώργος Κεχαγιόγλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1947 και σπούδασε στη Θεσσαλονίκη (1965-1969) και στο Παρίσι (1977-1979). Από το 1975 διδάσκει Νεοελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (όπου από το 1989 είναι καθηγητής α' βαθμίδας). Ασχολείται με ποικίλα θέματα της Νεοελληνικής λογοτεχνίας και φιλολογίας από τις αρχές (12ος αιώνας) έως σήμερα, καθώς και με ζητήματα συγκριτικής φιλολογίας. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μελέτη και κριτική αποτίμηση της νεότερης Κυπριακής γραμματείας και λογοτεχνίας.