Ο Κυριάκος Ντελόπουλος γεννήθηκε το 1933 στην Κέρκυρα και σπούδασε αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και βιβλιοθηκονομία. Σταδιοδρόμησε ως βιβλιοθηκάριος στη βιβλιοθήκη του Κολλεγίου Αθηνών (1952-1985), όπου και ολοκλήρωσε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως διευθυντής της, αφού ίδρυσε και την παιδική βιβλιοθήκη του Δημοτικού του σχολείου. Τον απασχόλησε ιδιαίτερα η βιβλιοθηκονομία, στη μελέτη της οποίας αφιέρωσε πολλά θεωρητικά και πρακτικά έργα. Η βιβλιογραφία υπήρξε γι' αυτόν το δεύτερο πεδίο ενδιαφέροντος, στο οποίο επικέντρωσε και ανέπτυξε τις φιλέρευνες διαθέσεις του, που χαρακτηρίζουν ουσιαστικά όλο το συγγραφικό του έργο. Είναι ο συντάκτης πολλών βιβλιογραφιών και θεωρητικών έργων. Μελέτησε τον χώρο της παιδικής λογοτεχνίας του 19ου αιώνα σε συσχετισμό με τη γενική λογοτεχνία. Τον εξερεύνησε βιβλιογραφικά με κεντρικό έργο του το "Παιδικά και νεανικά βιβλία του 19ου αιώνα" (βραβείο Ακαδημίας Αθηνών, 1995). Τα βιβλία του ανέρχονται ήδη στα πενήντα και περιλαμβάνουν ακόμη λογοτεχνικά, χιουμοριστικά, μελέτες και έρευνες φιλολογικές, μεταξύ των οποίων είναι το "Νεοελληνικά φιλολογικά ψευδώνυμα", του οποίου την 3η έκδοση βράβευσε η Ακαδημία Αθηνών με το μεγάλο φιλολογικό της βραβείο το 2006. Η φωτογραφία αποτελεί μία ακόμη δραστηριότητα στην οποία έχει διακριθεί, με ατομικές εκθέσεις και συμμετοχές σε διεθνείς. Από το 1961 συνεργάζεται με ελληνικά και ξένα επιστημονικά και φιλολογικά περιοδικά σε θέματα της αρμοδιότητάς του. Από το 1975 συνεργάζεται με την εφημερίδα "Η Καθημερινή" ως βιβλιοκριτικός και βιβλιογραφικός παρουσιαστής των νέων εκδόσεων. Επίσης, είναι σύμβουλος εκδοτικών οίκων, βιβλιοπωλείων και βιβλιοθηκών, οργανωτής συνεδρίων και μέλος πολλών λογοτεχνικών και πολιτιστικών σωματείων.

Η Άντα Κατσίκη-Γκίβαλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1969 ξεκίνησε μεταπτυχιακές σπουδές στο "Νεοελληνικό Ινστιτούτο της Σορβόνης" στο Παρίσι και το 1973 πήρε Doctorat 3me cycle, από το Πανεπιστήμιο Paris III της Σορβόνης, στη συγκριτική λογοτεχνία. Θέμα της διατριβής της ήταν: "L'influence des chants populaires sur la langue et sur la poesie de Palamas" ("Η επίδραση των δημοτικών τραγουδιών στη γλώσσα και στην ποίηση του Παλαμά"), Παρίσι 1972. Από το 1972 έως το 1986 εργάστηκε ως ερευνήτρια στο Κέντρο Έρευνας του Ιστορικού Λεξικού Ελληνικής Γλώσσας της Ακαδημίας Αθηνών. Παράλληλα για δύο χρόνια (1980-1982) δίδαξε στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ως ειδική επιστήμονας, ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας και ανάλυση νεοελληνικών κειμένων. Από το 1986 είναι καθηγήτρια νεοελληνικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, όπου διδάσκει νεοελληνική φιλολογία και παιδική λογοτεχνία. Στο επιστημονικό, συγγραφικό και ερευνητικό της έργο ασχολείται με θέματα νεοελληνικής ποίησης (ζητήματα ποιητικής τέχνης και κριτικής, 19ος και 20ός αιώνας). Στο χώρο της λογοτεχνίας για παιδιά και για νέους ασχολείται με θέματα ιστορίας, ζητήματα θεματολογίας, υφολογίας σύγχρονων κειμένων για παιδιά και νέους, με τις σχέσεις λογοτεχνίας-εκπαίδευσης, καθώς και με τη φιλαναγνωσία.

Η Βίκυ Πάτσιου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956 και είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών) και πήρε το διδακτορικό της δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης. 'Εχει συνεργαστεί με το Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών του Ε.I.Ε. και δημοσίευσε μελέτες και άρθρα σε επιστημονικά και λογοτεχνικά περιοδικά. Μεταξύ άλλων έχει εκδώσει τα εξής βιβλίο: "Τα πρόσωπα του παιδιού στην πεζογραφία (1880-1930)", Ίδρυμα Ερευνών για το Παιδί, Αθήνα, εκδ. Δωδώνη, 1991· Περιοδικά Λόγου και Τέχνης 2. "Ηγησώ (1907-1908)". "Ποιητική 'Εκδοση (1913-1914)", Αθήνα, εκδ. Διάττων, 1992. "Η Διάπλασις των παίδων (1879-1922)". "Το πρότυπο και η συγκρότησή του", 2η έκδ., Αθήνα, εκδ. Καστανιώτη, 1995.

Ο Βαγγέλης Αθανασόπουλος γεννήθηκε το 1946 στον Πειραιά. Σπούδασε στο τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο King's College του University of London. Η πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα έγινε με δύο διηγήματα, "Επαφή και αποστροφή" και "Οι τρόποι του κάλλους", ενώ για το πρώτο αυτοτελές λογοτεχνικό βιβλίο του, "Εαυτόν τιμωρούμενος", που κυκλοφόρησε το 1976, πήρε το βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού για πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα (1977). Τιμήθηκε, επίσης, με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής (1991) για το βιβλίο "Ο λογοτέχνης ως πρότυπο δημιουργικής δράσης" και (2007) για το βιβλίο "Το ποιητικό τοπίο του ελληνικού 19ου και 20ού αιώνα, τόμος Γ΄", και με το βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής της Ακαδημίας Αθηνών (1992) για το βιβλίο "Οι μύθοι της ζωής και του έργου του Γ. Βιζυηνού". Η ακαδημαϊκή σταδιοδρομία του άρχισε το 1975, όταν διορίστηκε βοηθός στην Έδρα της Ιστορίας της Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και ολοκληρώθηκε με την εκλογή του σε θέση καθηγητή της Συγκριτικής Φιλολογίας το 2001. Η φοίτησή του με υποτροφία (1981-82) στο King’s College του University of London, επηρέασε τον προσανατολισμό της ερευνητικής του δραστηριότητας. Υπήρξε πολυγραφότατος και ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη του λόγου: ποίηση, πεζογραφία, μετάφραση λογοτεχνικών και κριτικών έργων. Κύριο ερευνητικό αντικείμενό του ήταν η νεοελληνική λογοτεχνία σε σχέση με τις ευρωπαϊκές λογοτεχνίες. Γοητευτικός δάσκαλος, δίδαξε σε πολλά εξάμηνα και Τμήματα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επίσης, έλαβε μέρος σε πολλά συνέδρια, συμπόσια και ημερίδες στην Ελλάδα και το εξωτερικό και είχε συμμετοχή σε οργανωτικές επιτροπές επιστημονικών συνεδρίων. Κοινωνικά ευαίσθητος ακαδημαϊκός λειτουργός, ανταποκρίθηκε σε πολυάριθμες προσκλήσεις επιστημονικών συλλόγων, εκδηλώσεων Δήμων, και διαφόρων άλλων φορέων με ισάριθμες διαλέξεις. Υπήρξε δραστήριο μέλος Ιδρυμάτων, συλλόγων, ελληνικών και ξένων επιστημονικών εταιρειών, επιτροπών του Υπουργείου Πολιτισμού. Διετέλεσε επίσης μέλος της διεθνούς κριτικής επιτροπής για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας (1993-1994). Ικανός στη διοίκηση, ως διευθυντής του Τομέα Νεοελληνικής Φιλολογίας (1996-1998), οργάνωσε το πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών και ενίσχυσε τις επιστημονικές εκδηλώσεις του Τομέα. Δημοσίευσε πολυάριθμα άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του ήταν "Το διήγημα στην ελληνική και στις ξένες λογοτεχνίες", Αθήνα, Gutenberg 2009. Πέθανε στην Αθήνα στις 27 Νοεμβρίου του 2011, μετά από μάχη με την επάρατη νόσο.

Ο Αλέξης Ζήρας γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα. Είναι κριτικός λογοτεχνίας, γραμματολόγος και μεταφραστής. Στο παρελθόν εργάστηκε ως στέλεχος εμπορικών επιχειρήσεων (1969-1974), υπεύθυνος εκδοτικού προγράμματος στις εκδόσεις "Πλέθρον" (1978-1988), σύμβουλος ραδιοφωνικών προγραμμάτων στην ΕΡΑ και ΕΤ (1982-1993), αρθρογράφος και λογοτεχνικός κριτικός στις εφημερίδες "Θεσσαλονίκη", "Η Αυγή", "Η Καθημερινή", "Ελευθεροτυπία". Σήμερα είναι επιφυλλιδογράφος στη μηνιαία επιθεώρηση "Διαβάζω". Διετέλεσε υπεύθυνος σύνταξης του "Λεξικού Νεοελληνικής Λογοτεχνίας" των εκδόσεων Πατάκη, συντάκτης του "Βιογραφικού Λεξικού" της Εκδοτικής Αθηνών και της "Εγκυκλοπαίδειας Πάπυρος-Λαρούς-Μπριττάνικα", καθώς επίσης και μέλος της συντακτικής επιτροπής των περιοδικών "Σχεδία", "Γράμματα και Τέχνες", "Τομές", "Ρεύματα", "Σημείο" της Λευκωσίας. Από το 2002 έως το 2011 διηύθυνε, μαζί με τον Κ.Γ. Παπαγεωργίου, την τριμηνιαία επιθεώρηση κριτικής "Κ". Άρθρα, κριτικά κείμενα και μεταφράσεις του έχουν επίσης δημοσιευτεί στα περιοδικά: "Η Λέξη", "Το Δέντρο", "Νέα Εστία", "Νέο Επίπεδο", "Θέματα Λογοτεχνίας", "Μπιλιέτο", "Το Τραμ", "Εντευκτήριο", "Νέα Πορεία", "Πόρφυρας", "Γραφή", "Υπόστεγο", "Ελίτροχος", "Η Ακτή" , "Η Άμαξα", "Νέα Εποχή", "Σημείο", "Μικροφιλολογικά", "Ύλαντρον" Κύπρου. Το 2009 και το 2011 εξελέγη, διαδοχικά, πρόεδρος του ΔΣ της Εταιρείας Συγγραφέων. Έργα του είναι: Ποίηση - "Αναζητώντας..." (ιδιωτ. εκδοση), Χαλκίδα, 1966 - "Ο ύπνος των ερωτιδέων", Τραμ, Θεσσαλονίκη, 1976· Πλέθρον, Αθήνα, 1984 Κριτικές μελέτες, δοκίμια - "Ανατομία εποχής - Πέντε δοκίμια κοινωνικού προβληματισμού", (ιδιωτ. έκδοση), Αθήνα, 1973 - "Θεωρία μορφών (Ζιντ, Κάφκα, Μαλρώ, Χεμινγκουέη, Καμύ, Σάρτρ)", Πλέθρον, 1978· 1992 - "Γενεαλογικά. Για την ποίηση και τους ποιητές του '70", Ρόπτρον, Αθήνα 1989 - "Η πεζογραφία του Περικλή Σφυρίδη: αυτοβιογραφικός λόγος και μυθοπλασία", Μπιλιέτο, Παιανία, 2000 - "Από το προσωπικό στο οντολογικό. Μεταβολές της ποιητικής όρασης του Τάκη Καρβέλη", Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2002 - "΄Ενας γραικός στα ξένα: αναγνώσεις άλλων λογοτεχνιών", Γαβριηλίδης, Αθήνα 2003 Ανάτυπα - Προσεγγίσεις στη νεώτερη ποίηση 1965-1980, Γραφή, Αθήνα, 1980 - "Les Metamorphoses de la prose grecque d' apres guerre. Introduction a l' "Arrets sur l' image", Editions Hatier, Paris 1989 - "Ορισμοί και συσχετίσεις στη νεώτερη ποίηση, 1980-1990", Χαλάνδρι, 1992 - "Η κυπριακή ποίηση.Θεματικές, γλωσσικές,υφολογικές διαστρωματώσεις της", Σημείο, Λευκωσία, 1997 - "Από τη γλώσσα της οργής στην τραυματική γλώσσα: ποιητές και ποιητικές μετά το 1970", ΄Ομβρος, Αθήνα 2001 Πεζό - "Η συνάντηση Λέον Τρότσκι-Αντρέ Μαλρώ: ένα χρονικό", Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2003 Μεταφράσεις: - Α. Μαλρώ, "Οι κατακτητές", Πλέθρον, Αθήνα 1979· 1999 - Ντ. Χ. Λώρενς, "Ο ήλιος κι άλλα διηγήματα", Νεφέλη, Αθήνα, 1981 - Α. Αρτώ, "Ο καλόγερος", Αιγόκερως, Αθήνα, 1981 - Π. Βερλαίν, "Οι καταραμένοι ποιητές", Αιγόκερως, Αθήνα 1982 - Σ. Μαλλαρμέ, "Ποίηση και μουσική", Πλέθρον, Αθήνα 1983 - Ρ. Μπάρτζιν, "Συνομιλίες με τον Χ. Λ. Μπόρχες", Ηριδανός, Αθήνα, 1985 - Γκυ ντε Μωπασσάν, "8 ερωτικές ιστορίες", Αιγόκερως, Αθήνα 1988 - Α. Μαλρώ, "Σχεδίασμα μιας ψυχολογίας του κινηματογράφου", Ρόπτρον, Αθήνα, 1989 - Λ. Λόβενταλ, "Για μια κριτική θεωρία της λογοτεχνίας", Ρόπτρον, Αθήνα, 1990 - Γκυ ντε Μωπασσάν, "Ο λύκος κι άλλα διηγήματα", Ρόπτρον, 1990 - Μπλαιζ Σαντράρ, "Ο χρυσός", Καστανιώτης, Αθήνα, 1998 - "Η τέχνη της γραφής στον 20ό αιώνα" (συνεντεύξεις ξένων λογοτεχνών), Καστανιώτης, Αθήνα 2000

Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος γεννήθηκε στη Λαμία το 1937. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας) και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, με δασκάλους τον Δημήτρη Ροντήρη και τον Γιάννη Σιδέρη. Εργάστηκε στη δημόσια και την ιδιωτική εκπαίδευση για 35 ολόκληρα χρόνια, από το 1964 ως το 1999. Μπήκε στο στίβο της θεατρικής κριτικής το 1971 και εργάζεται ως κριτικός θεάτρου και επιφυλλιδογράφος μέχρι και σήμερα, ενώ εκτάκτως συνεργάζεται με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Κριτικά δοκίμια, επιφυλλίδες και σχόλιά του έχουν κυκλοφορήσει στους εξής τόμους: "Κλειδιά και Κώδικες Θεάτρου: Ι. Αρχαίο Δράμα (1982) ΙΙ. Ελληνικό θέατρο (1984)", "Οι πλάγιες ερωτήσεις του Πορφύριου" (1984), "Τα μετά το θέατρο" (1985) (Α΄ Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου), "Προσωπολατρία" (1992), "Θίασος Ποικιλιών" (1993), "Το νήμα της στάθμης" (1996), "Παγκόσμιο θέατρο: Ι. Από τον Μένανδρο στον Ίψεν (1998) ΙΙ. Από τον Στρίντμπεργκ και τον Τσέχωφ στον Πιραντέλλο και τον Μπρεχτ (1999) (Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών) ΙΙΙ. Από τον Μίλλερ στον Μύλλερ (2000)" Με το ψευδώνυμο Κ. Χ. Μύρης έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή "Αμήχανον Τέχνημα" (1971 & 1980), "Παράβαση" (1980), τα διηγήματα "Καμπάνα και Οδάξ" (1985), και τη συλλογή τραγουδιών, τα οποία έχουν μελοποιήσει γνωστοί συνθέτες ("Χρονικό", "Ιθαγένεια", "Η μεγάλη αγρυπνία", "Ανεξάρτητα Τραγούδια", "Μεταφυσική Τοπολογία"). Κύριος άξονας του μεταφραστικού του έργου είναι, το αρχαίο δράμα. Έχει μεταφράσει τα ακόλουθα έργα: "Ικέτιδες", "Ορέστεια", "Προμηθεύς Δεσμώτης", "Επτά επί Θήβας" (Αισχύλου), "Ηλέκτρα", "Αντιγόνη", "Αίας", "Τραχίνιες", "Οιδίπους Τύραννος", "Οιδίπους επί Κολωνώ" (Σοφοκλή), "Ιφιγένεια εν Αυλίδι", "Ιφιγένεια εν Ταύροις", "Βάκχες", "Ηλέκτρα", "Ορέστης", "Εκάβη", "Κύκλωψ", "Τρωάδες", "Ελένη", "Ανδρομάχη", "Φοίνισσες" (Ευριπίδη), "Λυσιστράτη", "Πλούτος", "Νεφέλες", "Εκκλησιάζουσες", "Θεσμοφοριάζουσες", "Ιππής", "Όρνιθες" (Αριστοφάνη), "Ταρτούφος", "Ασυλλόγιστος", "Γιατρός με το ζόρι" (Μολιέρου). Συνέπραξε και συνεργάστηκε, επίσης, με τον καθηγητή - αρχαιολόγο κ. Σάββα Γώγο και ομάδα θεατρολόγων για τη συγγραφή του λευκώματος "Επίδαυρος: το αρχαίο θέατρο, οι παραστάσεις" (2002). Ακόμα, το σχολικό εγχειρίδιο "Δραματική Ποίηση" διδάχθηκε επί 25 έτη στα ελληνικά Γυμνάσια, ενώ διδακτέα ύλη σε σχολικά βιβλία του Λυκείου είναι οι μεταφράσεις του της "Αντιγόνης" και του "Οιδίποδα Τυράννου". Από το 1990 διδάσκει ως Επιστημονικός Συνεργάτης του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών. Έχει διατελέσει μέλος, αλλά και Πρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου και επί μία εικοσαετία Πρόεδρος της Επιτροπής Επιχορηγήσεων Θεάτρου του Υπουργείου Πολιτισμού. Είναι ιδρυτικό μέλος του "Κέντρου Έρευνας & Πρακτικών Εφαρμογών του Αρχαίου Ελληνικού Δράματος ΔΕΣΜΟΙ", του οποίου σήμερα είναι Πρόεδρος του Δ.Σ., είναι Αντιπρόεδρος της "Εταιρείας Συγγραφέων", μέλος της "Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων" και από τον Νοέμβριο του 2003 Πρόεδρος του Δ.Σ. του "Κέντρου Μελέτης & Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου - Θεατρικού Μουσείου". Το 2000 του απενεμήθη το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλεως των Αθηνών, ενώ τον Ιούνιο του 2006 αναγορεύτηκε Επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το Μάρτιο του 2009 τιμήθηκε με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας 2008, από το Υπουργείο Πολιτισμού για το συνολικό του έργο.

Γεννήθηκε το 1939 στην Πάτρα. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα. Από το 1962 ως τη συνταξιοδότησή του, το 1996, εργάστηκε ως υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα. Κατά το διάστημα 1984-1996 είχε αναλάβει την έκδοση του πολιτιστικού περιοδικού της Τράπεζας, "Εμείς", και την τελευταία δεκαπενταετία της υπηρεσίας του ήταν υπεύθυνος του Τομέα Εκδόσεων & Ιστορικού Αρχείου της Τράπεζας και διευθυντής Δημοσίων Σχέσεων. Το 2006 ανακηρύχτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει εκδώσει ποίηση, δοκίμια και μελέτες για θέματα νεοελληνικής λογοτεχνίας. Έχει επιμεληθεί εκδόσεις έργων του Σεφέρη και έχει συντάξει βιβλιογραφίες για τον Σεφέρη, τον Γ. Κ. Κατσίμπαλη, τον Σικελιανό, τον Ελύτη, τον Μανόλη Αναγνωστάκη, τον Αλέξανδρο Κοτζιά, τη Νόρα Αναγνωστάκη, τον Κ. Π. Καβάφη και πολλούς άλλους. Επίσης, υπήρξε μόνιμος συνεργάτης του περιοδικού "Εντευκτήριο" , της εφημερίδας "Τα Νέα" ως βιβλιοκριτκός και επιφυλλιδογράφος, καθώς και τακτικός συνεργάτης της εγκυκλοπαίδειας "Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα". Είναι μέλος του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου (Ε.Λ.Ι.Α), της Εταιρείας Συγγραφέων, της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας, του Σπουδαστηρίου Νέου Ελληνισμού, της Εταιρείας Σπουδών Μωραΐτη. Χρημάτισε αναπληρωματικό μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας και κατά το διάστημα 2000-2004 υπήρξε αντιπρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου. Έχει λάβει μέρος στην επιτροπή απονομής των κρατικών λογοτεχνικών βραβείων, καθώς και στην ανάλογη του περιοδικού "Διαβάζω". Το 1990 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην επιτροπή απονομής του ευρωπαϊκού αριστείου λογοτεχνίας (Δουβλίνο). Έχει προσκληθεί και συμμετάσχει σε πολυάριθμα συνέδρια, συμπόσια και ημερίδες. Εργογραφία: Α. Ποίηση - Απόπλους, Αθήνα, 1963 - Επιστροφές, ΄Ικαρος, 1973 - Αλφαβητάρι, Ολκός, 1976 - Νέκυια, Ε.Λ.Ι.Α. 1978 - Γράμματα στον Ερμόλαο- Δυσκολίες Γραμματικού, Ε.Λ.Ι.Α. 1981 - Φωνές της σιωπής, Γνώση, 1982 - Κλειδούχος μοίρα, Διάττων, 1993 - Υπαινιγμοί, Γαβριηλίδης, 2007 Β. Μελέτες, δοκίμια - Εργογραφία Σεφέρη (1931-1979) Βιβλιογραφική δοκιμή. Ε.Λ.Ι.Α. Αθήνα, 1979 - Γ. Κ. Κατσίμπαλης: βιβλιογραφία και 12 κριτικά κείμενα, Ε.Λ.Ι.Α. 1980 - Βιβλιογραφικά Σικελιανού (1980-1982), Ε.Λ.ΙΑ., Αθήνα, 1983 - Γ. Σεφέρης: η ποίηση στον κινηματογράφο (επιμέλεια), Διάττων, 1986 - Τα βήματα του χρόνου: σημειώσεις νεοελληνικής λογοτεχνίας, Διάττων, 1987 - Κ. Π. Καβάφης: σχέδια στο περιθώριο, Διάττων, 1988 - Λογοτεχνικά περιοδικά της Αλεξάνδρειας (1904-1950), Διάττων, 1990 - Γ. Σεφέρης-Τ. Μαλάνος: Αλληλογραφία (1935-1963), Ολκός, 1990 - Γ. Σεφέρη: Δοκιμές. Τρίτος τόμος. Παραλειπόμενα (1932-1971), ΄Ικαρος, 1992 - Βιβλιογραφία Οδυσσέα Ελύτη (1971-1992), ΄Εκδοση Εταιρείας Συγγραφέων, Αθήνα, 1993 - Ν. Εγγονόπουλος: "...Και σ' αγαπώ παράφορα". Γράμματα στη Λένα (φιλολογική επιμέλεια), ΄Ικαρος, 1993 - Βιβλιογραφία Α. Κοτζιά (σε συνεργασία με την Μ. Ρώτα), Κέδρος, 1997 - Ο βίος και το έργο του Κ. Π. Καβάφη (σε συνεργασία με την Μ. Στασινοπούλου), Μεταίχμιο, 2002 - Βιβλιογραφία του Κ.Π. Καβάφη 1886-2000, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2003 - Εισαγωγή στην ποίηση του Σεφέρη (επιμέλεια), Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2005 - Εις τα περίχωρα Αντιοχείας και Κερύνειας: Καβάφης-Σεφέρης, Ίκαρος, 2006 - Ιχνογραφία: κριτικά σχόλια, Γαβριηλίδης, 2007 - "Αγαπητέ μου Γιώργο": Αλληλογραφία Γ.Κ. Κατσίμπαλη - Γιώργου Σεφέρη 1924-1970 (φιλολογική επιμέλεια), Ίκαρος, 2009 - Λευτέρης Αλεξίου, ο ποιητής (επιμέλεια), Δοκιμάκης, 2011

O Σταύρος Ζουμπουλάκης γεννήθηκε το 1953 στη Συκιά Λακωνίας. Σπούδασε νομική και φιλολογία στην Αθήνα και φιλοσοφία στο Παρίσι. Δίδαξε πολλά χρόνια στη μέση εκπαίδευση. Από το 1998 ως το 2012 διετέλεσε διευθυντής του περιοδικού "Νέα Εστία". Είναι πρόεδρος, από το 2008, του Δ.Σ. του βιβλικού ιδρύματος "Άρτος Ζωής". Το 2013 ανέλαβε τη θέση του προέδρου του Εφορευτικού Συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης.

Ο Σ. Ν. Φιλιππίδης γεννήθηκε στην Αθήνα. Το 1966 πήρε πτυχίο από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίδαξε σε δημόσια λύκεια και στη Σχολή Μωραΐτη. Το 1984 έλαβε διδακτορικό δίπλωμα στο Τμήμα Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Irvine. Η διατριβή του, που εκπονήθηκε με επόπτη τον Πέτρο Κολακλίδη, είχε ως θέμα τη σκηνή του τάπητος στον "Αγαμέμνονα" του Αισχύλου και αποτελεί ανάλυση αρχαίου ελληνικού κειμένου με βάση τις σημειωτικές θεωρίες. Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα στη Σχολή Θεωρίας και Κριτικής της Λογοτεχνίας που λειτουργεί στο Irvine. Το 1985 προσελήφθη και έκτοτε διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, αρχικά στον Τομέα Κλασικής Φιλολογίας και από το 1990 στον Τομέα Βυζαντινής και Νεοελληνικής Φιλολογίας. Οι δημοσιεύσεις του περιλαμβάνουν άρθρα για τη χειραγώγηση του ιστορικού υλικού στην αφήγηση του Τίτου Λιβίου, για την ιδεολογική βάση που προκαλεί μια τυποποίηση στην αρχαία κριτική, και ειδικότερα, στις αρχαίες θεωρίες για τον ρυθμικό πεζό λόγο, για τις βασικές αρχές της σημειωτικής ανάλυσης των λογοτεχνικών κειμένων, για τις θεωρίες του Jakobson σχετικά με το ποιητικό κείμενο, για τα κυπριακά τσιαττίσματα, για ερμηνευτικά προβλήματα ποιημάτων, για τις αφηγηματικές θεωρίες του Greimas και του Μπαχτίν, κ.ά.

Ο Αντώνης Μπενέκος γεννήθηκε στους Χουλιαράδες Ιωαννίνων το 1930. Σπούδασε παιδαγωγικές επιστήμες στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία Ιωαννίνων, στη διετή μετεκπαίδευση του Πανεπιστημίου Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακά στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, με υποτροφία του ΙΚΥ. Υπηρέτησε στο δημόσιο ως δάσκαλος στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ως πάρεδρος στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (1965-1967), ως καθηγητής παιδαγωγικών στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ιωαννίνων και ως σύμβουλος στο Κέντρο Εκπαιδευτικών Μελετών και Επιμόρφωσης (ΚΕΜΕ) και του επανιδρυθέντος Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, όπου ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη σύνταξη των προγραμμάτων και τη συγγραφή σχετικών βιβλίων για μαθητές και δασκάλους. Βασικές ειδικές μελέτες του είναι: "Εισαγωγή στην ψυχολογία" του J. Bruner, "Αρχές αναλυτικού προγράμματος", "Τα νέα προγράμματα και βιβλία" κ.ά. Εισηγητής στην Ελλάδα της Αισθητικής Αγωγής και της Παιδικής Λογοτεχνίας πρώτα στη μετεκπαίδευση των δασκάλων από το 1965 και αργότερα στα σχολεία μετά τη Μεταπολίτευση του 1974, δίδαξε ο ίδιος τα μαθήματα αυτά στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, στις Σχολές Επιμόρφωσης Λειτουργών Δημοτικής Εκπαίδευσης (ΣΕΛΔΕ) και σε διάφορα σεμινάρια και έγραψε σχετικά βιβλία και μελέτες, όπως: "Ζαχαρίας Παπαντωνίου: Ένας σταθμός στην παιδική λογοτεχνία" (τώρα η Γ' έκδοση με τον τίτλο: "Τομές στην εξέλιξη της παιδικής μας λογοτεχνίας", έκδοση συμπληρωμένη και βελτιωμένη από τις Εκδόσεις Καστανιώτη, 2000), "Το εικονογραφημένο παιδικό βιβλίο", "Λόγος και τέχνη στην προσχολική αγωγή" και διάφορα άρθρα σε περιοδικά, ημερήσιο τύπο και εγκυκλοπαίδειες. Δημοσίευσε επίσης διηγήματα στη "Ν. Εστία", "Ηπειρωτική Eστία", "Το Ρόδι" κ.ά. και τη συλλογή: "Ο Μπακ και οι σύντροφοί του" (Εκδόσεις Καστανιώτη, 1999). Στο επίκεντρο των ενδιαφερόντων του παραμένουν η μελέτη και η συγγραφή για την προώθηση και την αναβάθμιση της εικαστικής και λογοτεχνικής παιδείας (και του παιδικού βιβλίου γενικότερα) στην Ελλάδα. Κορυφαία περίπτωση αποτελεί η σειρά "Σύγχρονα λογοτεχνικά πορτρέτα" (πρόσωπα και κείμενα για την παιδική ποίηση) στο περιοδικό "Το σχολείο και το σπίτι".

Η Μαρία Καραΐσκου είναι Λέκτορας στο τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης με γνωστικό αντικείμενο "Νεοελληνική Φιλολογία: πεζογραφία και μικρό παιδί". Αποφοίτησε από το τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Ξεκίνησε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (King's College), απ' όπου της απονεμήθηκε ο τίτλος του Μaster of Arts στη Νεοελληνική Λογοτεχνία (1996). Στο ίδιο πανεπιστήμιο εκπόνησε και τη διδακτορική της διατριβή (ΡΗD) με τίτλο "The Formation of the Modern Greek Short Story: Critical Perspectives and Narrative Practice (1880-1920), 2002. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στη νεοελληνική πεζογραφία, στη συγκριτική φιλολογία και στην παιδική λογοτεχνία.

Ο Ε. Κριαράς γεννήθηκε στον Πειραιά (1906). Τελείωσε το γυμνάσιο στα Χανιά (1924). Σπούδασε φιλολογία (Πανεπιστήμιο Αθηνών, 1924-29), βυζαντινή φιλολογία, νοελληνική φιλολογία και συγκριτική γραμματολογία (Πανεπιστήμιο Μονάχου, 1930 και Πανεπιστήμιο Παρισιού, 1938-39 και 1945-48). Διδάκτορας το 1938. Επιστημονικός συνεργάτης του Μεσαιωνικού Αρχείου της Ακαδημίας Αθηνών (1930-39) και διευθυντής του Αρχείου (1939-50). Τότε διορίζεται τακτικός καθηγητής μεσαιωνικής ελληνικής φιλολογίας (Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης). Κοσμήτορας Φιλοσοφικής Σχολής (1954-55). Απολύεται από τη Χούντα (1968). Καλλιέργησε τη μεσαιωνική και τη νεοελληνική φιλολογία και γλώσσα και αγωνίστηκε για την επικράτηση της δημοτικής. Πρόεδρος εικοσαμελούς επιτροπής που μεταγλώττισε τους δικαστικούς κώδικες· πρόεδρος επιτροπής που πρότεινε το είδος μονοτονικού που εφαρμόζεται. Συγκρότησε "Λεξικό της μεσαιωνικής ελληνικής δημώδους γραμματείας" (τόμοι 14 έως τώρα) και "Λεξικό της δημοτικής". Δημοσίευσε και πολλές μελέτες για τη μεσαιωνική και νέα ελληνική γλώσσα και φιλολογία. Διεθνή βραβεία (Herderpreis και της Association des etudes grecques) για το Μεσαιωνικό Λεξικό του. Τέσσερα ελληνικά παράσημα (τελευταία: Ταξιάρχης τάγματος τιμής). Επίσης είναι ιππότης της Λεγεώνας της τιμής (Γαλλία) και Commendatore in merito (Ιταλία). Έλαβε μέρος στην αντίσταση και κρατήθηκε στο Χαϊδάρι επί μήνες έως το Σεπτέμβριο του 1944.

Η Ελίζα - Άννα Δελβερούδη είναι καθηγήτρια ιστορίας του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου στον Τομέα Θεατρολογίας & Μουσικολογίας του Τμήματος Φιλολογίας, στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης.

O Δημήτρης Παυλόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966. Σπούδασε Ιστορία, Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου έκανε μεταπτυχιακές σπουδές και εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή του με θέμα "Ο γλυπτής Μιχάλης Τόμπρος 1889-1974" (Αθήνα 1996). Εργάστηκε (1991-1997) ως επιμελητής του Μουσείου Βούρου - Ευταξία (Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών) και ως ειδικός συνεργάτης σύνταξης (1993-2000) στο "Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών" (Εκδόσεις "Μέλισσα", Αθήνα 1997-2000). Έχει γράψει επτά βιβλία και πολλά άρθρα για θέματα ιστορίας της νεοελληνικής τέχνης στον αθηναϊκό Τύπο. Έχει λάβει μέρος σε συνέδρια για τη νεοελληνική γλυπτική, τη χαρακτική, την τέχνη του βιβλίου και την τυπογραφία. Υπήρξε συνεργάτης (1999-2000) του "Allgemeines Kunstlerlexikon" ("K.G. Saur Verlag", Μόναχο-Λειψία 1992 κ.ε.). Μέλος του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης (AICA Hellas) και της Εταιρίας Ελλήνων Ιστορικών Τέχνης. Από το 2003 είναι μέλος του Συνεργαζόμενου Εκπαιδευτικού Προσωπικού στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, ενώ από το 2005 είναι λέκτωρ Ιστορίας της Τέχνης στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η Γεωργία Φαρίνου-Μαλαματάρη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Αποφοίτησε με άριστα από το Φιλολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Aθηνών, το 1974, και από το Tμήμα Bυζαντινών και Nεοελληνικών Σπουδών του ίδιου Πανεπιστημίου, το 1976, και έκανε το διδακτορικό της στο King's College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, μεταξύ 1980-1983. Το 1984 άρχισε να διδάσκει ως ειδική επιστήμονας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στο οποίο εκλέχθηκε στην ακαδημαϊκή βαθμίδα της λέκτορος (1986), της επίκουρης καθηγήτριας (1990), της αναπληρώτριας καθηγήτριας (1995) και της τακτικής καθηγήτριας νεοελληνικής φιλολογίας του τμήματος Φιλολογίας (2004, κ.έ.). Το 2001 διετέλεσε μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής του ΕΚΕΒΙ/ΥΠΠΟ για τον εορτασμό των επετειακών εκδηλώσεων για τους Γρ. Ξενόπουλο, Αλ. Παπαδιαμάντη και Άγγ. Σικελιανό, και συμμετείχε ως εισηγήτρια/συντονίστρια στο Β' Διεθνές Συνέδριο για τον Παπαδιαμάντη. Το 2004 ήταν πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής της ΙΑ' Επιστημονικής Συνάντησης του τομέα Μεσαιωνικών και Νεοελληνικών Σπουδών (ΜΝΕΣ), "Ο Ψυχάρης και η εποχή του: ζητήματα γλώσσας, λογοτεχνίας και πολιτισμού". Το 2007 εκλέχθηκε διευθύντρια του τομέα Μεσαιωνικών και Νεοελληνικών Σπουδών (ΜΝΕΣ) του ΑΠΘ. Το 2010 εκλέχθηκε αντιπρόεδρος της Εταιρείας Παπαδιαμαντικών Σπουδών και μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής του Γ΄ Διεθνούς Συνεδρίου για τον Παπαπαδιαμάντη.