Ο Slavoj Zizek γεννήθηκε το 1949 στη Σλοβενία. Είναι διδάκτωρ φιλοσοφίας και ψυχανάλυσης, έχει εργαστεί στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Λιουμπλιάνας και σήμερα διευθύνει το Διεθνές Κέντρο Ανθρωπιστικών Σπουδών στο Κολέγιο Birkbeck του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Το συγγραφικό και ερευνητικό του έργο είναι πολυδιάστατο και πολύπλευρο. Σημαντικό μέρος του επικεντρώνεται στην ανάδειξη της ριζοσπαστικής πολιτικής και φιλοσοφικής σημασίας της λακανικής ψυχανάλυσης. Στα βιβλία του, που έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, περιλαμβάνονται και τα εξής: "Les plus sublime des hysteriques: Hegel passe", (1988), "The Sublime Object of Ideology" (1989), "Looking Awry: An Introduction to Jacques Lacan through Popular Culture (1991), "Enjoy your Symptom!: Jacques Lacan in Hollywood and Out" (1991), "Tarrying with the Negative" (1993), "The Metastases of Enjoyment" (1994), "The Plague of Fantasies" (1997), "The Ticklish Subject: The Absent Centre of Political Ontology" (1999), "The Fragile Absolute" (2000), "On Belief" (2001), "Μίλησε κανείς για ολοκληρωτισμό;" (Scripta, 2002).

Η Βίκυ Ιακώβου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην πολιτική φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Paris X-Nanterre και εκπόνησε διδακτορική διατριβή με θέμα "Μια αντιπαράθεση: Χάννα Άρεντ και κριτική θεωρία" στο Πανεπιστήμιο Paris VII-Denis Diderot. Διδάσκει στο τμήμα φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Πατρών και στο τμήμα κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν τη νεώτερη και σύγχρονη πολιτική φιλοσοφία, την Κριτική Θεωρία και την επιρροή της ψυχανάλυσης στη σύγχρονη φιλοσοφία. Έχει συγγράψει επιστημονικά άρθρα στα ελληνικά και στα γαλλικά ενώ έχει μεταφράσει βιβλία και άρθρα πολιτικής θεωρίας.