Ο Κυριάκος Πλήσης γεννήθηκε στην Ακανθού της Αμμοχώστου το 1929. Μετά την αποφοίτησή του από το Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου, φοίτησε στο Διδασκαλικό Κολλέγιο Μόρφου και εργάστηκε επί μια πενταετία ως δάσκαλος. Εν συνεχεία σπούδασε ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε στα παιδαγωγικά στα Πανεπιστήμια Εδιμβούργου και Λονδίνου. Εργάστηκε στο Α' Γυμνάσιο Αμμοχώστου ως καθηγητής, υποδιευθυντής και γυμνασιάρχης. Το 1973 προήχθηκε σε επιθεωρητή φιλολογικών μαθημάτων. Από το 1975 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε ως καθηγητής και λυκειάρχης σε διάφορα σχολεία. Το 1985 έγινε σχολικός σύμβουλος και συνταξιοδοτήθηκε το 1989. Ασχολήθηκε, εκτός από την εκπαίδευση, και με τη λογοτεχνία, ιδιαίτερα με την ποίηση και το δοκίμιο. Βραβεύτηκε τρεις φορές με το Κρατικό Βραβείο Υπουργείου Παιδείας της Κύπρου. Δύο φορές για τις συλλογές δοκιμίων "Προβληματισμοί" 1972, και "Μετά τη χρεοκοπία του δόγματος" 1992, και μια φορά για την ποιητική του συλλογή: "Γραφή οδύνης" 1975. Το 1997 το βιβλίο του "Δοκίμιο περί έρωτος και άλλα δοκίμια" βραβεύτηκε με το βραβείο του Χρήστου Μαλεβίτση. Συνεργάζεται τακτικά με τα περιοδικά "Νέα Παιδεία" και "Ευθύνη" και εκτάκτως με άλλα κυπριακά και ελλαδικά περιοδικά.

Ο Ι. Γ. Κουτσάκος γεννήθηκε στην Πάφο το 1925. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και φιλοσοφία και ψυχολογία στα Πανεπιστήμια Βιέννης, Βόννης και Κολωνίας. Εργάστηκε σαν καθηγητής σε Γυμνάσια και στην Παιδαγωγική Ακαδημία και σαν Επιθεωρητής φιλολογικών μαθημάτων και σαν Γενικός Επιθεωρητής στο Υπουργείο Παιδείας Κύπρου. Από το 1972 είναι Διευθυντής του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου Κύπρου.

Ο Δημήτρης Αγγελής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973. Είναι πτυχιούχος θεολογίας και διδάκτωρ φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ποιητής και δοκιμιογράφος. Για την ποιητική του συλλογή "Επέτειος" (Εκδόσεις των Φίλων, 2008), τιμήθηκε με το βραβείο Λάμπρου Πορφύρα Έλληνα λυρικού ποιητή της Ακαδημίας Αθηνών. Διευθυντής του περιοδικού "Νέα Ευθύνη" (2010-2013) και από τον Μάιο του 2013 του περιοδικού "Φρέαρ".

Ο Σαράντος Ι. Καργάκος γεννήθηκε στο Γύθειο το 1937. Στη διάρκεια του Εμφυλίου εγκαθίσταται στην Αθήνα. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πρωταγωνίστησε στο αμφισβητικό κίνημα των ετών 1961-1967 και υπήρξε ο εισηγητής του 15% για την παιδεία. Εργάσθηκε επί τριάντα πέντε έτη στα μεγαλύτερα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια των Αθηνών και στους μεγαλύτερους φροντιστηριακούς οργανισμούς, στους οποίους πάντα υπήρξε ιδρυτικό μέλος. Συνεργάσθηκε με τα περιοδικά Οικονομικός Ταχυδρόμος, Κοινωνικές Τομές, Ιχνευτής. Ελλοπία, Άρδην, Ευθύνη και 4 Τροχοί. Επί τετραετία (1997-2001) ήταν αρθρογράφος, επιφυλλιδογράφος και κριτικός των εφημερίδων Ελεύθερος Τύπος και Τύπος της Κυριακής. Έχει γράψει πενήντα έξι βιβλία. Από αυτά ξεχωρίζουν οι γλωσσικές μελέτες "Αλαλία" και "Αλεξία", η ιστορική μελέτη "Από το μακεδονικό ζήτημα στην εμπλοκή των Σκοπίων", οι συλλογές δοκιμίων "Προβληματισμοί: 'Ένας διάλογος με τους νέους" (6 τόμοι) και "Κινούμενη άμμος", το δίτομο ιστορικό έργο "Ιστορία του ελληνικού κόσμου και του μείζονος χώρου", η επίσης ιστορική μελέτη "Αλβανοί - Αρβανίτες - Έλληνες", η ογκώδης μονογραφία "Αλεξανδρούπολη, μια νέα πόλη με παλιά ιστορία", η πολιτική μελέτη: "Παγκοσμιοποίηση: Προς ένα παγκόσμιο ολοκληρωτικό σύστημα εξουσίας".

Γιωργής Κότσιρας (1920-1998). Ο Γιωργής Κότσιρας γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε Νομική και Πολιτικές Επιστήμες και παρακολούθησε μαθήματα στο τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1952 και για δώδεκα χρόνια εργάστηκε ως υπάλληλος του Δημοσίου, κινηματογραφιστής, επιχειρηματίας και δικηγόρος. Το 1965 διορίστηκε συμβολαιογράφος στην Κηφισιά. Στο χώρο των γραμμάτων πρωτοεμφανίστηκε το 1944 από τις στήλες του περιοδικού "Φοιτητική Τέχνη" με το διήγημα "Οι άνθρωποι της βουνοκορφής". Την πρώτη του έκδοση πραγματοποίησε το 1947 με το αφήγημα "Το σπίτι". Ακολούθησε ένα χρόνο αργότερα η ποιητική συλλογή "Η χώρα των λωτοφάγων". Τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (για την ποιητική συλλογή του "Η συνομιλία με το Σίσυφο", 1958), το Βραβείο Ποίησης της Ομάδας των Δώδεκα (για την ποιητική συλλογή "Ανατομία εγκλήματος", 1964), το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (για την ποιητική συλλογή "Το Άλφα του Κενταύρου" - 1975), το Βραβείο της Ακαδημίας των Αθηνών (για τη συνολική προσφορά του στο χώρο των γραμμάτων - 1980). Ασχολήθηκε επίσης με τη λογοτεχνική κριτική, δημοσιεύοντας κείμενα σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες (όπως τα Νέοι Δρόμοι, Φοιτητική Τέχνη, Ο αιώνας μας, Σκαραβαίος, Νέοι Ρυθμοί, Νέα Πορεία, Νέα Σκέψη, Φιλολογική Πρωτοχρονιά, Ακρόπολις, Βραδυνή, Ελευθερία κ.α.) και εξέδωσε τη μελέτη Η σύγχρονη ποίηση και η πνευματική αγωνία της εποχής (1959), καθώς και ένα θεατρικό έργο με τίτλο Ηρόστρατος (1970). Μετέφρασε έργα των Λόρκα, Μπωντλαίρ, Ρεμπώ και άλλων, ενώ έργα του μεταφράστηκαν σε ευρωπαϊκές, βαλκανικές και αραβικές γλώσσες. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).

Ο Ανδρέας Μάνος γεννήθηκε στο χωριό Λάνια-Λεμεσού της Κύπρου. Απόφοιτος του Λανιτείου Γυμνασίου Λεμεσού, σπούδασε Παιδαγωγικά στην Παιδαγωγική Ακαδημία Κύπρου και Φιλοσοφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, του οποίου είναι αριστούχος διδάκτωρ φιλοσοφίας από το 1989. Τα φιλοσοφικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στην πλατωνική και νεοπλατωνική διανόηση. Από το 1998, εκλεγείς, διδάσκει, ως επίκουρος καθηγητής, αρχαία ελληνική φιλοσοφία και ψυχολογία στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Έλαβε μέρος σε πολλά τοπικά και διεθνή συνέδρια και είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων κι επιστημονικών άρθρων.

Ο Θανάσης Παπαθανασόπουλος (Περίστα Ναυπακτίας, 1937), ποιητής και πεζογράφος, έχει τιμηθεί με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών το 1990 για το επικό του ποίημα "Διγενής Ακρίτας" (25.000 δεκαπεντασύλλαβοι, Αθήνα, 1990) και πρόσφατα ολοκλήρωσε τη δημοσίευση των λυρικών του απάντων σε πέντε τόμους με τον γενικό τίτλο "Ποιήματα" (τόμοι Α΄-Ε΄, Αθήνα, 1987-2007). Στο χώρο της πεζογραφίας τιμήθηκε το 1991 με το κρατικό βραβείο για τη μυθιστορία του "Η πλατεία" (χρονικό 1940-1957, Αθήνα, 1991). Το 1996 έλαβε το βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για την ποιητική τους συλλογή "Ο ίσκιος του απολύτου" (Αθήνα, 1996). Το 1997 η Εταιρεία Χριστιανικών Γραμμάτων βράβευσε την ποιητική του συλλογή "Ρουμελιώτικα" (β΄ σειρά, Αθήνα, 1997). Το 2000 έλαβε το βραβείο Καζαντζάκη από το δήμο Ηρακλείου Κρήτης για τα δοκίμιά του περί Καζαντζάκη. Το 2005, ο φιλολογικός σύλλογος Παρνασσός βράβευσε με το πρώτο βραβείο του θεατρικού καλοκαιρίνειου διαγωνισμού το μυθολογικό του δράμα "Μελέαργος" (Αθήνα, 2005). Άλλα έργα του στο χώρο της πεζογραφίας: "Δοκιμασία" (διηγήματα, Αθήνα, 1981), "Έγκατα" (διηγήματα, Αθήνα, 1986), "Λαοκόων και άλλα διηγήματα" (Αθήνα, 1990), "Ο αγριόχοιρος της Καλυδώνας" (μυθιστόρημα, Αθήνα, 1995), "Ο φοβερός τόπος" (χρονικό 1957-1996, Αθήνα, 1997), "Το ρόδι της Εφέσου" (μυθιστόρημα, Αθήνα, 2002), Κυνηγοί και θηράματα (διηγήματα, Αθήνα, 2002).

Δοκιμιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας (1922-2003).

Ο Κώστας Σερέζης είναι δημοσιογράφος. Γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1937. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Γιώργου Αρβανιτάκη και παρακολούθησε μαθήματα ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας στη Γλασκώβη και στο BBC στο Λονδίνο με βρετανική υποτροφία. Εργάστηκε στο ΡΙΚ (1960-1974) και στην ΕΡΤ (1975-1999). Ως πολιτικός συντάκτης κάλυψε για την ελληνική τηλεόραση γεγονότα σ’ όλο τον κόσμο. Παρέδωσε μαθήματα τηλεόρασης σε αθηναϊκή ιδιωτική σχολή και σε σεμινάρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης που οργάνωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Στην έντυπη δημοσιογραφία είχε επί χρόνια προσωπικές στήλες στην εφημερίδα της Λευκωσίας Ο Φιλελεύθερος. Μια επιλογή δημοσιευμάτων του αποτέλεσαν την έκδοση Επικαιρότητες (συναντήσεις, πρόσωπα, κρίσεις, ταξίδια), Λευκωσία 1971. Το 1973 κυκλοφόρησε η ανασκόπηση Κυπριακό Χρονικό ΄73 ως ανάτυπο από το Χρονικό ΄73 του Καλλιτεχνικού Πνευματικού Κέντρου «Ώρα». Έχει γράψει το οδοιπορικό Ες Κύπρον, μια περιδιάβαση στο ελεύθερο τμήμα του νησιού σε φωτογραφίες του Δημήτρη Ταλιάνη με μια αναδρομή στην ιστορία του Κυπριακού κατά τον 20ό αιώνα, η οποία έχει επιλεγεί από το Πάντειο Πανεπιστήμιο ως βοήθημα των φοιτητών στον τομέα της διεθνούς πολιτικής και των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Στην έκδοση συμμετέχουν αυτόνομα και τρεις επιστήμονες (Eκδόσεις Τοπίο, Αθήνα 1994). Το ίδιο βιβλίο με τον τίτλο Τo Cyprus έχει κυκλοφορήσει και στα αγγλικά. Άλλα βιβλία του έχουν σχέση με τη δραστηριότητα που ανέπτυξε στο χώρο των εικαστικών τεχνών: το λεύκωμα Πάρις Πρέκας, το ταξίδι μου σε επίτομη ελληνική και αγγλική έκδοση τέχνης (Eκδόσεις Τοπίο, Αθήνα 1997), και δυο μικρότερες εκδόσεις στη σειρά «Μικρή Εικαστική Βιβλιοθήκη», η μια στα ελληνικά και αγγλικά με τίτλο Τσόκλη: Πέτρες και θάλασσες, (Eκδόσεις Τουμπή, Αθήνα 2003) και η άλλη στα ελληνικά και ιταλικά με τίτλο Το έργο του Πέτρου και ο Τζιόρτζιο ντε Κίρικο (Eκδόσεις Salea, Μιλάνο 2005). Στο βιβλίο του Μίκης Θεοδωράκης, ο οικουμενικός (Eκδόσεις Καστανιώτη, 2001), αφηγείται προσωπικές μαρτυρίες από τη διεθνή απήχηση του έργου του συνθέτη. Το 1970 ίδρυσε στη Λευκωσία και το 1976 στην Αθήνα την « Γκαλερί Αργώ». Tο 1999, χωρίς να ανήκει σε πολιτικό κόμμα, κλήθηκε από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Γλαύκο Κληρίδη και υπηρέτησε για έξι μήνες ως κυβερνητικός εκπρόσωπος. Το 1998 τιμήθηκε με το βραβείο «Κωνσταντίνος Καλλιγάς» της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων και το 2004 βραβεύτηκε από την Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου στην Αθήνα.

Ο Κώστας Ε. Τσιρόπουλος (1930) γεννήθηκε στη Λάρισα. Σπούδασε νομική (Θεσσαλονίκη) και ιστορία της τέχνης στο Παρίσι και τη Βαρκελώνη. Ιδρυτής και διευθυντής της ετήσιας έκδοσης "Χριστιανικό Συμπόσιο" (1966-1971) και του περιοδικού "Ευθύνη" (1961-1966, και από το 1972 ως σήμερα). Συνεργάστηκε επί χρόνια με την ΕΡΤ και την "Καθημερινή" (1962-1967), Γενικός Γραμματέας της Στέγης Καλών Τεχνών και Γραμμάτων (1974-1976), Γενικός Γραμματέας του Εθνικού Θεάτρου (1975-1980), Πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Έχει τιμηθεί με το βραβείο Φέξη των Δώδεκα (1964), Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου (1966), Α΄ Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος (1979), Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (1986), Βραβείο της Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων (1989) Α Βραβείο της Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας (1990), Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας (2007), και έχει ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Γρανάδας (2004). Το ποιητικό, πεζογραφικό και δοκιμιακό του έργο εκτείνεται σε δεκάδες τόμους. Έχει επίσης μεταφράσει από τα ισπανικά, τα καταλανικά και τα γαλλικά βιβλία και κείμενα των Ορτέγα υ Γκασσέτ, Αντόνιο Ματσάδο, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Καμίλο Χοσέ Θέλα, Χουάν Ραμόν Χιμένεθ, Σαλβαδόρ Εσπρίου, Χοσέ Μπεργαμίν, Ντρυόν, Ζενεβουά, Αρανγκούρεν κ.ά. Βιβλία και κείμενά του έχουν μεταφραστεί στις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες.

Κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα στην κυπριακή λογοτεχνία, που ουσιαστικό συνιστά παράμετρο της γενικής νεοελληνικής γραμματείας μόνο με γεωγραφικό περιεχόμενο, δύο συγγραφείς κυριάρχησαν ισοδύναμα ως κορυφαίες μορφές, ο Κώστας Μόντης και ο Κύπρος Χρυσάνθης. Και οι δύο επιδόθηκαν με την ίδια επιτυχία στην ποίηση αλλά και στη λογοτεχνία. Ο Κύπρος Χρυσάνθης (1915-1998) υπήρξε γενικότερα μια σημαντική μορφή όχι μόνο της φιλολογικής αλλά και της κοινωνικής και εθνικής ζωής της Κύπρου. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και άσκησε το επάγγελμα αυτό ως κοινωνικό λειτούργημα, με ανθρωπιά και υψηλό αίσθημα καθήκοντος. Η ποίησή του διαπνέεται από αγάπη για την Ελλάδα, ενώ συγκινεί και γοητεύει με τη λυρική της έξαρση. Ασχολήθηκε σχεδόν με όλα τα είδη του λόγου. Τα πεζογραφήματά του, χωρίς αφηγηματικό φόρτο, αφηγούνται κυρίως ανθρώπινες ιστορίες της κυπριακής ζωής. Ιδιαίτερα τον συγκίνησαν τα δραματικά γεγονότα που ξεδιπλώθηκαν με την τουρκική εισβολή. Για πολλά χρόνια διηύθυνε το περιοδικό "Κυπριακά Γράμματα", του οποίου την έκδοση συνεχίζει μετά το θάνατό του η αφοσιωμένη σύζυγός του. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Κύπρου Χρυσάνθη, βλ. Αλέξης Ζήρας, "Χρυσάνθης Κύπρος", στο "Λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", Αθήνα, εκδόσεις Πατάκη, 2007.