Ο Απόστολος Σαχίνης (1919-1997) γεννήθηκε στην Αθήνα. Υπήρξε πανεπιστημιακός, κριτικός λογοτεχνίας και ακαδημαϊκός. Σπούδασε νομικά, φιλολογία και πολιτικές-οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εκανε τις πρώτες δημοσιεύσεις του γύρω από τη λογοτεχνία στο περιοδικό "Τα Νέα Γράμματα" (1944) ενώ στη συνέχεια, με κεντρικό άξονα των ενδιαφερόντων του τη νεοελληνική πεζογραφία και τη θεωρία της κριτικής, συνέταξε πλήθος σχετικών άρθρων και μελετημάτων σε περιοδικά, επετηρίδες, εφημερίδες ("Νέα Εστία", "Αγγλοελληνική Επιθεώρηση", "Εποχές", "Νέα Πορεία" κ.ά.). Η συμβολή του στην κριτικογραφία των τελευταίων δεκαετιών του 20ου αιώνα εκτιμήθηκε, καθώς, μεταξύ των άλλων διακρίσεων που έλαβε, τιμήθηκε τρεις φορές με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου (1958, 1966, 1982). (Πηγή: Αρχείο Σύγχρονων Συγγραφέων ΕΚΕΒΙ)

Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι (1922), όπου επεράτωσε τα εγκύκλια μαθήματα, και εσπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετά σύντομη δικηγορίαν εισήλθε στο Δικαστικό Σώμα και διορίστηκε Πάρεδρος στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών. Προαγόμενος κανονικώς, υπηρέτησε συνολικώς 39 έτη και έλαβε μέρος σε σημαντικές δίκες (όπως και στη δίκη κατά των πρωταιτίων του πραξικοπήματος της 21 Απριλίου 1967). Επεράτωσε τη σταδιοδρομία του (1989) ως Αντεισαγγελεύς του Αρείου Πάγου.

Ο Βαγγέλης Αθανασόπουλος γεννήθηκε το 1946 στον Πειραιά. Σπούδασε στο τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο King's College του University of London. Η πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα έγινε με δύο διηγήματα, "Επαφή και αποστροφή" και "Οι τρόποι του κάλλους", ενώ για το πρώτο αυτοτελές λογοτεχνικό βιβλίο του, "Εαυτόν τιμωρούμενος", που κυκλοφόρησε το 1976, πήρε το βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού για πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα (1977). Τιμήθηκε, επίσης, με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής (1991) για το βιβλίο "Ο λογοτέχνης ως πρότυπο δημιουργικής δράσης" και (2007) για το βιβλίο "Το ποιητικό τοπίο του ελληνικού 19ου και 20ού αιώνα, τόμος Γ΄", και με το βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής της Ακαδημίας Αθηνών (1992) για το βιβλίο "Οι μύθοι της ζωής και του έργου του Γ. Βιζυηνού". Η ακαδημαϊκή σταδιοδρομία του άρχισε το 1975, όταν διορίστηκε βοηθός στην Έδρα της Ιστορίας της Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και ολοκληρώθηκε με την εκλογή του σε θέση καθηγητή της Συγκριτικής Φιλολογίας το 2001. Η φοίτησή του με υποτροφία (1981-82) στο King’s College του University of London, επηρέασε τον προσανατολισμό της ερευνητικής του δραστηριότητας. Υπήρξε πολυγραφότατος και ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη του λόγου: ποίηση, πεζογραφία, μετάφραση λογοτεχνικών και κριτικών έργων. Κύριο ερευνητικό αντικείμενό του ήταν η νεοελληνική λογοτεχνία σε σχέση με τις ευρωπαϊκές λογοτεχνίες. Γοητευτικός δάσκαλος, δίδαξε σε πολλά εξάμηνα και Τμήματα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επίσης, έλαβε μέρος σε πολλά συνέδρια, συμπόσια και ημερίδες στην Ελλάδα και το εξωτερικό και είχε συμμετοχή σε οργανωτικές επιτροπές επιστημονικών συνεδρίων. Κοινωνικά ευαίσθητος ακαδημαϊκός λειτουργός, ανταποκρίθηκε σε πολυάριθμες προσκλήσεις επιστημονικών συλλόγων, εκδηλώσεων Δήμων, και διαφόρων άλλων φορέων με ισάριθμες διαλέξεις. Υπήρξε δραστήριο μέλος Ιδρυμάτων, συλλόγων, ελληνικών και ξένων επιστημονικών εταιρειών, επιτροπών του Υπουργείου Πολιτισμού. Διετέλεσε επίσης μέλος της διεθνούς κριτικής επιτροπής για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας (1993-1994). Ικανός στη διοίκηση, ως διευθυντής του Τομέα Νεοελληνικής Φιλολογίας (1996-1998), οργάνωσε το πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών και ενίσχυσε τις επιστημονικές εκδηλώσεις του Τομέα. Δημοσίευσε πολυάριθμα άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του ήταν "Το διήγημα στην ελληνική και στις ξένες λογοτεχνίες", Αθήνα, Gutenberg 2009. Πέθανε στην Αθήνα στις 27 Νοεμβρίου του 2011, μετά από μάχη με την επάρατη νόσο.

Ο Γιάννης Βαρβέρης (1955-2011) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά. Εξέδωσε έντεκα ποιητικές συλλογές, με πρώτη την "Εν φαντασία και λόγω" (Κούρος, Αθήνα, 1975), ενώ η τελευταία, δωδέκατη συλλογή του εκδόθηκε λίγο μετά το θάνατό του ("Βαθέος γήρατος", 2011). Επίσης μετέφρασε και εξέδωσε έργα των Αριστοφάνη, Μενάνδρου, Μολιέρου, Μαριβώ, Ουίτμαν, Σαντράρ, Πρεβέρ, Μρόζεκ, Κάριγκτον, Φέρρε, Μπρασένς καθώς και μια ανθολογία για το θάνατο. Από το 1976 έγραφε κριτική θεάτρου (περιοδικά "Τομές" και "Η Λέξη", εφημερίδα "Η Καθημερινή"). Αυτά και άλλα θεωρητικά του κείμενα για το θέατρο εκδόθηκαν σε έξι τόμους ("Η κρίση του θεάτρου" -πέντε τόμοι, "Πλατεία θεάτρου"). Το 1996 του απονεμήθηκε το Κρατικό βραβείο Κριτικής - Δοκιμίου. Ποιήματά του μεταφράστηκαν και περιλήφθηκαν σε ανθολογίες στα αγγλικά, στα γαλλικά, στα γερμανικά, στα ιταλικά, στα ισπανικά και στα ρουμανικά. Μεταφράσεις του αττικής και νέας κωμωδίας παρουσιάστηκαν στην Επίδαυρο και σε άλλα θέατρα. Το 2001 του απονεμήθηκε το Βραβείο Καβάφη για τη συγκεντρωτική έκδοση "Ποιήματα 1975-1996". Το 2002 του απονεμήθηκε το Βραβείο Ποίησης του περιοδικού "Διαβάζω" για την ποιητική συλλογή "Στα ξένα". Το 2010 τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του ποιητικού του έργου. Ήταν μέλος της Εταιρίας Συγγραφέων. Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα, ξαφνικά, στις 25 Μαΐου 2011. Εργογραφία Ποίηση - "Εν φαντασία και λόγω", Αθήνα, Κούρος, 1975, Αθήνα, Ύψιλον, 1984 - "Το ράμφος", Θεσσαλονίκη, Τραμ, 1978, Αθήνα, Ύψιλον, 1984, - "Αναπήρων Πολέμου", Αθήνα, Ύψιλον, 1982, - "Ο θάνατος το στρώνει", Αθήνα, Ύψιλον 1986, - "Πιάνο βυθού", Αθήνα, Ύψιλον 1991, - "Ο κύριος Φογκ", Αθήνα, Ύψιλον, 1993, - "Άκυρο θαύμα", Αθήνα, Ύψιλον, 1996, - "Ποιήματα 1975-1996", (συγκεντρωτική έκδοση), Αθήνα, Κέδρος, 2000, - "Στα ξένα", Αθήνα, Κέδρος, 2001, - "Πεταμένα λεφτά", Αθήνα, Κέδρος, 2005, - "Ο άνθρωπος μόνος", Αθήνα, Κέδρος, 2009 - "Βαθέος γήρατος", Αθήνα, Κέδρος, 2011 Κριτική Θεάτρου - "Κρίση του θεάτρου" (1976-1984), Αθήνα, Καστανιώτης, 1985 - "Κρίση του θεάτρου" Β΄ (1984-1989), Αθήνα, Εστία, 1991 - "Πλατεία θεάτρου", δοκίμια, Σοκόλης, 1994. - "Κρίση του θεάτρου Γ΄" (1989-1994), Σόκολης, 1995. - "Κρίση του θεάτρου Δ΄" (1994-2003), Αλεξάνδρεια, 2003. - "Κρίση του θεάτρου Ε΄" (2003-2010), Αλεξάνδρεια, 2010. Δοκίμια - "Σωσίβια λέμβος", λογοτεχνικά δοκίμια, Αθήνα, Καστανιώτης, 1999 Ανθολογία - "Ελληνική ποιητική ανθολογία θανάτου του εικοστού αιώνα" (με τον Κ.Γ. Παπαγεωργίου), Αθήνα, Καστανιώτης, 1996. Μελέτη - "Κρίτων Αθανασούλης: μια παρουσίαση", Αθήνα, Γαβριηλίδης, 2001. Μεταφράσεις - Λ. Φερρέ: "Μια πρώτη παρουσίαση", Αθήνα, Κούρος, 1976 - Ζ. Πρεβέρ: Θέαμα και ιστορίες", ποιήματα, Αθήνα, Νεφέλη, 1982 - Λ. Κάριγκτον, "Η αρχάρια και άλλα διηγήματα", Αθήνα, Ύψιλον 1982. - Ζ. Μπρασένς, "Ο γορίλας και άλλα ποιήματα", Αθήνα, Ύψιλον, 1983 - Σλ. Μρόζεκ, "Δεύτερη υπηρεσία", θέατρο, Αθήνα, Δωδώνη, 1985 - Μ. Σαντράρ, "Πάσχα στη Νέα Υόρκη", ποιήματα, Αθήνα, Υάκινθος - Ρόπτρον, 1987, Αθήνα, Ύψιλον, 1999 - Μολιέρου, "Ζωρζ Νταντέν", θέατρο, 1991 - Ο. Ουίτμαν, "Στη γαλάζια όχθη της Οντάριο", ποίημα, Αθήνα, Ρόπτρον, 1992, Αθήνα, Ύψιλον, 1999. - Μαριβώ, "Η ψευτροϋπηρέτρια", Θέατρο, Αθήνα, Δωδώνη, 1998 - Μενάνδρου, "Σαμία", θέατρο, Αθήνα, Πατάκης, 1997 - Αριστοφάνους, "Όρνιθες", θέατρο, Αθήνα, Πατάκης, 1998 - Μενάνδρου, "Επιτρέποντες", θέατρο, Αθήνα, Πατάκης, 1998 - Αριστοφάνους, "Λυσιστράτη", θέατρο, Αθήνα, Πατάκης, 1998 - Αριστοφάνους, "Ειρήνη", θέατρο, Αθήνα, Πατάκης, 2000 - Μενάνδρου, "Δύσκολος", θέατρο, Αθήνα, Πατάκης, 2001 - Αριστοφάνους, "Πλούτος", θέατρο, Αθήνα, Πατάκης, 2001.

Ο Γιώργος Βέης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε επτά ευρωπαϊκές γλώσσες και στα κινεζικά. Το πρώτο του βιβλίο, "Φόρμες και άλλα ποιήματα", εκδόθηκε το 1974. Ακολούθησαν άλλα έντεκα βιβλία ποίησης, έως το "Μετάξι στον κήπο" (Ύψιλον, 2010). Από το 1976 ασχολείται με την κριτική της λογοτεχνίας. Μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Υπηρετεί στο Διπλωματικό Κλάδο του Υπουργείου Εξωτερικών. Διετέλεσε Πρόξενος στη Νέα Υόρκη, Γενικός Πρόξενος στο Ντόρτμουντ, στη Μελβούρνη, στο Χονγκ Κονγκ και στο Μακάο, σύμβουλος Πρεσβείας στο Πεκίνο και στη Σεούλ, επιτετραμμένος στο Καμερούν, με παράλληλη διαπίστευση στο Τσαντ, στο Σάο Τομέ-Πρινσίπε, στην Γκαμπόν, στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και στη Γουϊνέα του Ισημερινού. Διετέλεσε πρέσβης στο Σουδάν, με παράλληλη διαπίστευση στη Σομαλία. Το 2010 τοποθετήθηκε πρέσβης στην Ινδονησία, με παράλληλη διαπίστευση στη Μαλαισία, στο Σουλτανάτο του Μπρουνέι και στο Ανατολικό Τιμόρ. Έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Μαρτυρίας το 2000, για το βιβλίο "Ασία, Ασία", και με το Κρατικό Βραβείο Χρονικού-Μαρτυρίας το 2010, για το βιβλίο "Από το Τόκιο στο Χαρτούμ". Η ποιητική του συλλογή "Λεπτομέρειες κόσμων" (εκδ. Ύψιλον) απέσπασε το Βραβείο Λάμπρος Πορφύρας της Ακαδημίας Αθηνών το 2007. Το 2012 του απονεμήθηκε ο Ανώτερος Ταξιάρχης του Φοίνικος για τις υπηρεσίες του στο διπλωματικό σώμα.

Γεννήθηκε στην Κομοτηνή το 1952. Σπούδασε Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες αλλά από πολύ νέος ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία, τη δημοσιογραφία και τις Γραφικές Τέχνες. Από το 1972 ως σήμερα εξέδωσε οχτώ ποιητικές συλλογές, ένα βιβλίο αφηγημάτων, έναν τόμο δοκιμίων και δύο ταξιδιωτικά βιβλία. Έχει δημοσιεύσει πλήθος άρθρα, δοκίμια και κριτικά σημειώματα στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο. Τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας Το Βήμα από το 1991. Από το 1983 ως το 1988 διέμενε στις ΗΠΑ, όπου εργάστηκε ως πολιτικός συντάκτης και στη συνέχεια αρχισυντάκτης της καθημερινής ελληνοαμερικανικής εφημερίδας Πρωινή στη Νέα Υόρκη. Το 1996 ήταν επιμελητής (General Editor) του Φακέλου Υποψηφιότητας (Gandidature File) με τον οποίο η Αθήνα κέρδισε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Έχει συμμετάσχει σε πολλά συνέδρια, συμπόσια, φεστιβάλ και ποιητικές αναγνώσεις στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Από το 1996 ως τον Μάιο του 2001 υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Ευρωπαίων Συγγραφέων (European Writers' Congress). Ποιήματα και πεζογραφήματά του μεταφράστηκαν σε δεκατρείς γλώσσες.

Ο Αλέξης Ζήρας γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα. Είναι κριτικός λογοτεχνίας, γραμματολόγος και μεταφραστής. Στο παρελθόν εργάστηκε ως στέλεχος εμπορικών επιχειρήσεων (1969-1974), υπεύθυνος εκδοτικού προγράμματος στις εκδόσεις "Πλέθρον" (1978-1988), σύμβουλος ραδιοφωνικών προγραμμάτων στην ΕΡΑ και ΕΤ (1982-1993), αρθρογράφος και λογοτεχνικός κριτικός στις εφημερίδες "Θεσσαλονίκη", "Η Αυγή", "Η Καθημερινή", "Ελευθεροτυπία". Σήμερα είναι επιφυλλιδογράφος στη μηνιαία επιθεώρηση "Διαβάζω". Διετέλεσε υπεύθυνος σύνταξης του "Λεξικού Νεοελληνικής Λογοτεχνίας" των εκδόσεων Πατάκη, συντάκτης του "Βιογραφικού Λεξικού" της Εκδοτικής Αθηνών και της "Εγκυκλοπαίδειας Πάπυρος-Λαρούς-Μπριττάνικα", καθώς επίσης και μέλος της συντακτικής επιτροπής των περιοδικών "Σχεδία", "Γράμματα και Τέχνες", "Τομές", "Ρεύματα", "Σημείο" της Λευκωσίας. Από το 2002 έως το 2011 διηύθυνε, μαζί με τον Κ.Γ. Παπαγεωργίου, την τριμηνιαία επιθεώρηση κριτικής "Κ". Άρθρα, κριτικά κείμενα και μεταφράσεις του έχουν επίσης δημοσιευτεί στα περιοδικά: "Η Λέξη", "Το Δέντρο", "Νέα Εστία", "Νέο Επίπεδο", "Θέματα Λογοτεχνίας", "Μπιλιέτο", "Το Τραμ", "Εντευκτήριο", "Νέα Πορεία", "Πόρφυρας", "Γραφή", "Υπόστεγο", "Ελίτροχος", "Η Ακτή" , "Η Άμαξα", "Νέα Εποχή", "Σημείο", "Μικροφιλολογικά", "Ύλαντρον" Κύπρου. Το 2009 και το 2011 εξελέγη, διαδοχικά, πρόεδρος του ΔΣ της Εταιρείας Συγγραφέων. Έργα του είναι: Ποίηση - "Αναζητώντας..." (ιδιωτ. εκδοση), Χαλκίδα, 1966 - "Ο ύπνος των ερωτιδέων", Τραμ, Θεσσαλονίκη, 1976· Πλέθρον, Αθήνα, 1984 Κριτικές μελέτες, δοκίμια - "Ανατομία εποχής - Πέντε δοκίμια κοινωνικού προβληματισμού", (ιδιωτ. έκδοση), Αθήνα, 1973 - "Θεωρία μορφών (Ζιντ, Κάφκα, Μαλρώ, Χεμινγκουέη, Καμύ, Σάρτρ)", Πλέθρον, 1978· 1992 - "Γενεαλογικά. Για την ποίηση και τους ποιητές του '70", Ρόπτρον, Αθήνα 1989 - "Η πεζογραφία του Περικλή Σφυρίδη: αυτοβιογραφικός λόγος και μυθοπλασία", Μπιλιέτο, Παιανία, 2000 - "Από το προσωπικό στο οντολογικό. Μεταβολές της ποιητικής όρασης του Τάκη Καρβέλη", Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2002 - "΄Ενας γραικός στα ξένα: αναγνώσεις άλλων λογοτεχνιών", Γαβριηλίδης, Αθήνα 2003 Ανάτυπα - Προσεγγίσεις στη νεώτερη ποίηση 1965-1980, Γραφή, Αθήνα, 1980 - "Les Metamorphoses de la prose grecque d' apres guerre. Introduction a l' "Arrets sur l' image", Editions Hatier, Paris 1989 - "Ορισμοί και συσχετίσεις στη νεώτερη ποίηση, 1980-1990", Χαλάνδρι, 1992 - "Η κυπριακή ποίηση.Θεματικές, γλωσσικές,υφολογικές διαστρωματώσεις της", Σημείο, Λευκωσία, 1997 - "Από τη γλώσσα της οργής στην τραυματική γλώσσα: ποιητές και ποιητικές μετά το 1970", ΄Ομβρος, Αθήνα 2001 Πεζό - "Η συνάντηση Λέον Τρότσκι-Αντρέ Μαλρώ: ένα χρονικό", Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2003 Μεταφράσεις: - Α. Μαλρώ, "Οι κατακτητές", Πλέθρον, Αθήνα 1979· 1999 - Ντ. Χ. Λώρενς, "Ο ήλιος κι άλλα διηγήματα", Νεφέλη, Αθήνα, 1981 - Α. Αρτώ, "Ο καλόγερος", Αιγόκερως, Αθήνα, 1981 - Π. Βερλαίν, "Οι καταραμένοι ποιητές", Αιγόκερως, Αθήνα 1982 - Σ. Μαλλαρμέ, "Ποίηση και μουσική", Πλέθρον, Αθήνα 1983 - Ρ. Μπάρτζιν, "Συνομιλίες με τον Χ. Λ. Μπόρχες", Ηριδανός, Αθήνα, 1985 - Γκυ ντε Μωπασσάν, "8 ερωτικές ιστορίες", Αιγόκερως, Αθήνα 1988 - Α. Μαλρώ, "Σχεδίασμα μιας ψυχολογίας του κινηματογράφου", Ρόπτρον, Αθήνα, 1989 - Λ. Λόβενταλ, "Για μια κριτική θεωρία της λογοτεχνίας", Ρόπτρον, Αθήνα, 1990 - Γκυ ντε Μωπασσάν, "Ο λύκος κι άλλα διηγήματα", Ρόπτρον, 1990 - Μπλαιζ Σαντράρ, "Ο χρυσός", Καστανιώτης, Αθήνα, 1998 - "Η τέχνη της γραφής στον 20ό αιώνα" (συνεντεύξεις ξένων λογοτεχνών), Καστανιώτης, Αθήνα 2000

Ο Στέλιος Καραγιάννης γεννήθηκε στη Σάμο το 1956. Σπούδασε αρχικά στην ΑΣΕΤΕΜ/ΣΕΛΕΤΕ και αργότερα στο Π.Τ.Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Αθηνών απ' όπου αποφοίτησε με άριστα. Είναι ποιητής, δοκιμιογράφος μεταφραστής και Ισπανιστής. Το 1993 τιμήθηκε με το βραβείο ποίησης "Ν. Βρεττάκος" από το Δήμο Αθηναίων. Το 1997 ήταν υπότροφος της Ισπανικής Κυβέρνησης ως Ισπανιστής. Είναι κάτοχος τίτλου D.E.A. του Πανεπιστημίου της Granada στη Θεωρία της Λογοτεχνικής και τη Συγκριτική Λογοτεχνία και μελετητής των έργων του Γ. Σεφέρη, του Juan Ramon Jimenez και του Jose Ortega y Gasset. Δημοσίευσε στην Ελλάδα και την Ισπανία δοκίμια για νεοέλληνες και ισπανούς ποιητές, φιλοσόφους και δοκιμιογράφους. Είναι αριστούχος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (αναγορεύτηκε το 2002). Στη διδακτορική του διατριβή ασχολείται με τη φιλοσοφική σκέψη του Jose Ortega y Gasset (υπό έκδοση). Ποιήματά του δημοσιεύτηκαν στα ισπανικά, στα αγγλικά και τα γερμανικά. Από το 2003 είναι Σχολικός Σύμβουλος του Κλ. ΠΕ 17 και ασχολείται συστηματικά με θέματα διδακτικής και αξιολόγησης. Έδωσε διαλέξεις στο Πανεπιστήμιο της Granada και στην Ελλάδα πάνω σε θέματα σύγχρονης φιλοσοφίας, σύγχρονης τεχνολογίας, παιδαγωγικής, διδακτικής, ποιητικής και θεωρίας της λογοτεχνίας. Δίδαξε το ακαδημαϊκό έτος 2002-2003 στην Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε. Είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Ισπανιστών, μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, μέλος του PEN CLUB Ελλήνων Λογοτεχνών και μέλος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ένωσης Σχολικών Συμβούλων.

Τάσος Κόρφης (1929-1994). Ο Τάσος Κόρφης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Τάσου Ρομποτή) γεννήθηκε στην Κέρκυρα, γιος του μουσικοσυνθέτη Γεράσιμου Ρομποτή. Τέλειωσε το Γυμνάσιο στην Πάτρα και μαθητής ακόμη δημοσίευσε ποιήματα στο περιοδικό "Χαραυγή" και στην εφημερίδα του Πύργου "Αυγή". Το 1947 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και μπήκε στη Ναυτική Σχολή Δοκίμων. Από την αποφοίτησή του το 1951 ως το 1982 εργάστηκε ως αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού. Αποστρατεύτηκε με το βαθμό του Αντιναυάρχου Αρχηγού του Στόλου. Υπηρέτησε σε πολεμικά πλοία, τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις και τέλειωσε επίσης τη Ναυτική Σχολή Πολέμου και τη Σχολή Αμύνης του ΝΑΤΟ στη Ρώμη. Εκπροσώπησε τη χώρα με σε νατοϊκά επιτελεία. Στο χώρο των γραμμάτων ασχολήθηκε με την πεζογραφία, την ποίηση, το δοκίμιο, τη μελέτη και τη μετάφραση. Τιμήθηκε με το Έπαθλο Κυπριακών Γραμμάτων, το έπαθλο Νίκου Καββαδία και το Β΄ Κρατικό Βραβείο Διηγήματος. Πέθανε στην Αθήνα. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Τάσου Κόρφη βλ. Γιολάντα Πέγκλη, "Τάσος Κόρφης - Ρομποτής: ένας πολυδιάστατος πνευματικός άνθρωπος", στο περιοδικό "Η Λέξη", τ. 125, 1-2/1995, Γ.Μ. Πολιτάρχης, "Κόρφης Τάσος", στη "Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", τ. 9, Χάρη Πάτση, χ.χ., και Θεοδόσης Κοντάκης, "Κόρφης Τάσος", στο "Λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", Πατάκης, 2007, σελ. 1131-1132. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.)

Η Ελένη Λαδιά γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα. Σπούδασε αρχαιολογία και θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τα πιο γνωστά λογοτεχνικά της έργα είναι: "Χάλκινος ύπνος", "Αποσπασματική σχέση", "Η θητεία", "Τα άλση της Περσεφόνης", "Η Χάρις", "Οι ποταμίσοι έρωτες", "Τα ψυχομαντεία και ο υποχθόνιος κόσμος των Ελλήνων". Έχει τιμηθεί με το Β΄ Κρατικό βραβείο (1981) για τη συλλογή "Χάλκινος ύπνος" και με το βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για την "Ωρογραφία" (1999) και με το Κρατικό βραβείο Διηγήματος (2007) για τη νουβέλα "Η γυναίκα με το πλοίο στο κεφάλι". Διηγήματά της έχουν μεταφραστεί στα σλοβένικα, τα γαλλικά και τα αγγλικά. Το μυθιστόρημά της "Χι ο Λεοντόμορφος" στα σέρβικα και "Η Χάρις" και "Η γυναίκα με το πλοίο στο κεφάλι" στα ρουμάνικα. Οι "Ομηρικοί ύμνοι" σε μτφ. Δ. Π. Παπαδίτσα - Ε. Λαδιά έχουν μεταφραστεί στα φιλανδικά. Άρθρα και μελετήματά της έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες της χώρας.

Ο Νίκος Μακρής γεννήθηκε στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας το 1947. Διδάκτορας της φιλοσοφίας και συγγραφέας, αναστρέφεται δημιουργικά με τις μεγάλες εκδιπλώσεις του πνεύματος στις διαπολιτισμικές του εκφράσεις και προσπαθεί να ιχνεύσει τη φιλοσοφική σταθερά η οποία κορυφώνει τις πανανθρώπινες εκζητήσεις και στέφει το διιστορικό μόχθο των αναζητητών της σοφίας και μάλιστα χωρίς προκαταλήψεις και εξαπλουστευτικές θεωρήσεις. Η φιλοσοφική στρατεία του Νίκου Μακρή η οποία χαιρετίστηκε με ιδιαίτερα θετικά σχόλια, μακρά, επίμονη και έξω απ' το θόρυβο του εφήμερου, συνιστά εφημερία και εκφράζεται με πλήθος βιβλίων, μελετών, άρθρων, διαλέξεων και μαθημάτων υπό το αδιόρατο φως της philosophia perennis. Υπηρέτησε επί 30ετία στη Μέση Εκπαίδευση και δίδαξε κυρίως Φιλοσοφία και Λογοτεχνία. Επιπλέον, ο Ν. Μακρής, δίδαξε φιλοσοφία στο Δημοτικό Πανεπιστήμιο του Πειραιά, στη ΧΕΝ Αθηνών, στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Απ' το 2003 μέχρι το 2008 υπηρέτησε στο Ελληνικό Τμήμα του Τρίτου Ευρωπαϊκού Σχολείου Βρυξελών. Επιπλέον, απ΄το 1999 είναι μόνιμος εισηγητής του Φιλοσοφικού Καφενείου.

Ο Μανώλης Μαρκάκης (1942 - 2001), κοινωνιολόγος, φιλόσοφος και ποιητής, γεννήθηκε το 1942 στο Πετροκεφάλι Ηρακλείου. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παρακολούθησε σεμινάρια κοινωνιολογίας στη Γερμανία και ακολούθησε διδακτορικές σπουδές κοινωνιολογίας στις ΗΠΑ. Δίδαξε κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο Delaware.

Ο Νίκος Ορφανίδης γεννήθηκε στην Κυθρέα της Κύπρου το 1949. Ποιητής, πεζογράφος και δοκιμιογράφος. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Κρήτης με το έργο του Ελληνισμός και Ελληνικότητα στον Καβάφη. Είναι εκδότης του περιοδικού λογοτεχνίας και κριτικής Ακτή, που κυκλοφορεί στην Κύπρο και στην Ελλάδα από το 1989. Δίδαξε σε σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης στην Κύπρο. Για χρόνια δίδαξε στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Κύπρου φιλοσοφία και υπήρξε αποσπασμένος στην Υπηρεσία Ανάπτυξης Προγραμμάτων του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού. Τώρα είναι επιθεωρητής φιλολογικών μαθημάτων στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου και με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου.

Ο Θανάσης Παπαθανασόπουλος (Περίστα Ναυπακτίας, 1937), ποιητής και πεζογράφος, έχει τιμηθεί με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών το 1990 για το επικό του ποίημα "Διγενής Ακρίτας" (25.000 δεκαπεντασύλλαβοι, Αθήνα, 1990) και πρόσφατα ολοκλήρωσε τη δημοσίευση των λυρικών του απάντων σε πέντε τόμους με τον γενικό τίτλο "Ποιήματα" (τόμοι Α΄-Ε΄, Αθήνα, 1987-2007). Στο χώρο της πεζογραφίας τιμήθηκε το 1991 με το κρατικό βραβείο για τη μυθιστορία του "Η πλατεία" (χρονικό 1940-1957, Αθήνα, 1991). Το 1996 έλαβε το βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για την ποιητική τους συλλογή "Ο ίσκιος του απολύτου" (Αθήνα, 1996). Το 1997 η Εταιρεία Χριστιανικών Γραμμάτων βράβευσε την ποιητική του συλλογή "Ρουμελιώτικα" (β΄ σειρά, Αθήνα, 1997). Το 2000 έλαβε το βραβείο Καζαντζάκη από το δήμο Ηρακλείου Κρήτης για τα δοκίμιά του περί Καζαντζάκη. Το 2005, ο φιλολογικός σύλλογος Παρνασσός βράβευσε με το πρώτο βραβείο του θεατρικού καλοκαιρίνειου διαγωνισμού το μυθολογικό του δράμα "Μελέαργος" (Αθήνα, 2005). Άλλα έργα του στο χώρο της πεζογραφίας: "Δοκιμασία" (διηγήματα, Αθήνα, 1981), "Έγκατα" (διηγήματα, Αθήνα, 1986), "Λαοκόων και άλλα διηγήματα" (Αθήνα, 1990), "Ο αγριόχοιρος της Καλυδώνας" (μυθιστόρημα, Αθήνα, 1995), "Ο φοβερός τόπος" (χρονικό 1957-1996, Αθήνα, 1997), "Το ρόδι της Εφέσου" (μυθιστόρημα, Αθήνα, 2002), Κυνηγοί και θηράματα (διηγήματα, Αθήνα, 2002).

Ο Μανόλης Πρατικάκης γεννήθηκε στο Μύρτο Ιεράπετρας τον Σεπτέμβριο του 1943. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι ψυχίατρος, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πρωτοπαρουσιάστηκε στα γράμματα γύρω στα 1970 με δημοσιεύσεις σε περιοδικά. Έχει γράψει 13 ποιητικές συλλογές, κριτικά κείμενα και άρθρα. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Έχει συνεργαστεί σε ανθολογίες και περιοδικά, ελληνικά και ξένα, και έχει συμμετάσχει σε πολλά συνέδρια. Ποιήματα από τη συλλογή του "Λιβιδώ" έχουν μελοποιηθεί από το συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο και κυκλοφορούν σε CD με τίτλο "Αθέατος Σφυγμός"· πρόσφατα ο ίδιος συνθέτης έγραψε συμφωνικό έργο βασισμένο στις ποιητικές συλλογές "Γενεαλογία", "Η Λήκυθος" και "Αφημένα ήσυχα στη χλόη", η παγκόσμια πρώτη του οποίου ανέβηκε στο Μέγαρο Μουσικής με τίτλο "Η Συμφωνία της Ίασης". Το 1999 ήταν υποψήφιος για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας με το βιβλίο του "Η Κοίμηση και η Ανάσταση των Σωμάτων του Δομήνικου". Το 2003 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική του συλλογή "Το νερό", και το 2012 με το βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών, για το σύνολο του έργου του.

Η Χρύσα Σπυροπούλου γεννήθηκε στις Σέρρες το 1957. Σπούδασε Κλασική και Αγγλική Φιλολογία και εργάζεται στη Μ.Ε. Ασχολείται με την κριτική βιβλίου και συνεργάζεται με εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά. Βιβλία της: "Ο αρχαιοελληνικός κόσμος στην ποίηση της Ζωής Καρέλλη", μελέτη, Α.Σ.Ε., Θεσσαλονίκη 1988, "Αναγνώσεις", δοκίμια, Πρόσπερος, Αθήνα 1992, "Αντανακλάσεις", διηγήματα, Πρόσπερος , Αθήνα 1994, "Ομίχλη στη λίμνη", αστυνομικό, Οδός Πανός, Αθήνα 1998, "Μάσκες στη σκιά", ψυχοθρίλερ, Άγκυρα 2000, "Ένα αθώο παιχνίδι", αστυνομικό, Άγκυρα 2004, Συμμετοχή στο συλλογικό τόμο με κείμενα για την ποίηση του Ορέστη Αλεξάκη, "Ακροατής οριζόντων", Γαβριηλίδης 2004, "Δίχως ίχνη", αστυνομικό, Κέδρος 2006, "Το μυστικό της λίμνης", αστυνομικό για εφήβους, Κέδρος 2008, "Οικοεγκλήματα", επιμέλεια, συμμετοχή, διηγήματα, Κέδρος 2008, "Το μυστήριο της Αίγινας", αστυνομικό για εφήβους, Κέδρος 2010, "Η απουσία του έρωτα", επιμέλεια, συμμετοχή, διηγήματα, Μοντέρνοι Καιροί 2011. Εισαγωγή στη συλλογή διηγημάτων του Ντενίζ Καβοκτζούογλου, "Καθημερινές πολίτικες ιστορίες", μετάφραση Αγγελική Μελλιού, Iason Books 2011. Μεταφράσεις: "Αλόη", Κάθριν Μάνσφηλντ, νουβέλα, Οδός Πανός, Αθήνα 1993, "Κάρολ", Πατρίσια Χάισμιθ, μυθιστόρημα, Πρόσπερος, Αθήνα 1993, "Δύο αδέρφια διαφορετικού φύλου", (Κινεζικό αφήγημα, μεταφρασμένο από τα αγγλικά), Οδός Πανός, Αθήνα 1995. Μέλος της κριτικής επιτροπής του Athens Prize for Literature (για το ελληνικό μυθιστόρημα) του περιοδικού (Δε)κατα.

Ο Θανάσης X. Τζούλης (1932-2010) γεννήθηκε στο Μαυρονόρος Ιωαννίνων. Σπούδασε παιδαγωγικά στα Γιάννενα και στην Αθήνα. Ανήκε στην εκδοτική ομάδα του λογοτεχνικού περιοδικού των Ιωαννίνων "Ενδοχώρα". Συνέχισε τις σπουδές του στην ψυχολογία, την ψυχανάλυση της τέχνης και τη σύγχρονη λογοτεχνία στη Γαλλία κι έγινε διδάκτωρ ψυχολογίας με την εργασία του πάνω στην ανάγνωση του έργου του Κάφκα. Εργάστηκε ως διευθυντής στη Ζαρίφειο Παιδαγωγική Ακαδημία Αλεξανδρούπολης, ως επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας, αναπληρωτής καθηγητής και αργότερα ως καθηγητής πρώτης βαθμίδας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Στην Αλεξανδρούπολη, όπου έζησε από το 1980 έως τη συνταξιοδότησή του, το 1997, διηύθυνε το περιοδικό λόγου και τέχνης "Εξώπολις". Στα βιβλία του, συγκαταλέγονται: "Σπόνδυλοι", Δίφρος, 1961, "Ισθμός", Κέδρος, 1975, "Ρινόκεροι", Κέδρος, 1975, "Απόγευμα των μύρων", Εγνατία, 1977, "Αμφίβια", Εγνατία, 1980, "Η γλώσσα του Αδάμ", Εγνατία, 1982, "Όταν ο Θεός εις το σώμα έλθει πολύς", Καστανιώτης,1990, "Και γάμον Έβρου του ποταμού", Μανδραγόρας, 1996. Δοκίμια: "Approche psychopathologique de Kafka", Aix-en-Provence, 1976, "L'ecriture de Kafka et la demande interdite", Aix-en-Provence, 1979, "Το ασυνείδητο και η συμβολική τάξη: από τον Freud στον Lacan", Αθήνα, 1985, "Η συναισθηματική μεταβίβαση στην ψυχαναλυτική θεραπεία και μια ανα-φορά στον Κώο γιατρό Απολλωνίδη", Κομοτηνή, 1985, "Μελετήματα για την ψυχανάλυση", Μπαρμπουνάκης, Θεσσαλονίκη, 1992, "Ψυχανάλυση και λογοτεχνία", Οδυσσέας, Αθήνα, 1993 (β' έκδοση: 1996). Το έργο του "Ισθμός" μεταφράστηκε και εκδόθηκε στη Γαλλία ("Isthme", 1988). Πέθανε στην Αθήνα "εν σιωπή" στις 23 Φεβρουαρίου 2010, σε ηλικία 78 ετών, και κηδεύτηκε στη γενέτειρά του. Ήταν μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Λίγες μέρες αργότερα, την Κυριακή 14 Μαρτίου 2010 πραγματοποιήθηκε, ως φιλολογικό μνημόσυνο, εκδήλωση αφιερωμένη στο έργο του, στην Παλαιά Βουλή, με ομιλητές τους Μιχάλη Μερακλή, Σάββα Μιχαήλ, Τάσο Πορφύρη και Κώστα Κρεμμύδα.

Ο Θανάσης Χατζόπουλος γεννήθηκε το 1961 στο Αλιβέρι Ευβοίας, όπου έζησε μέχρι το 1978. Ελληνική επαρχία ο φυσικός χώρος και περιβάλλον με λόγιες επιρροές ως την οριστική μετοικεσία στην πρωτεύουσα, όπου σπουδάζει ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύεται στην παιδοψυχιατρική. Είναι ψυχαναλυτής, μέλος της Societe de Psychanalyse Freudienne (Παρίσι). Ποίηση και ψυχανάλυση είναι οι δύο όχθες ανάμεσα στις οποίες κινήθηκε μέχρι σήμερα στη ζωή και στην εργασία του. Εκτός από ποίηση γράφει δοκίμια και για τη λογοτεχνία που δημοσιεύονται σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. Επίσης, μετέφρασε Γάλλους ποιητές και Άγγλους ψυχαναλυτές. Η ποίηση του έχει μεταφραστεί σε έντεκα γλώσσες) αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά, καταλανικά, σουηδικά, λιβανικά, σλοβένικα, βουλγαρικά κ.ά). Το 2013 τιμήθηκε με το βραβείο του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου του. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως ψυχαναλυτής παιδιών και ενηλίκων.

Ο Κώστας Ε. Τσιρόπουλος (1930) γεννήθηκε στη Λάρισα. Σπούδασε νομική (Θεσσαλονίκη) και ιστορία της τέχνης στο Παρίσι και τη Βαρκελώνη. Ιδρυτής και διευθυντής της ετήσιας έκδοσης "Χριστιανικό Συμπόσιο" (1966-1971) και του περιοδικού "Ευθύνη" (1961-1966, και από το 1972 ως σήμερα). Συνεργάστηκε επί χρόνια με την ΕΡΤ και την "Καθημερινή" (1962-1967), Γενικός Γραμματέας της Στέγης Καλών Τεχνών και Γραμμάτων (1974-1976), Γενικός Γραμματέας του Εθνικού Θεάτρου (1975-1980), Πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Έχει τιμηθεί με το βραβείο Φέξη των Δώδεκα (1964), Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου (1966), Α΄ Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος (1979), Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (1986), Βραβείο της Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων (1989) Α Βραβείο της Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας (1990), Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας (2007), και έχει ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Γρανάδας (2004). Το ποιητικό, πεζογραφικό και δοκιμιακό του έργο εκτείνεται σε δεκάδες τόμους. Έχει επίσης μεταφράσει από τα ισπανικά, τα καταλανικά και τα γαλλικά βιβλία και κείμενα των Ορτέγα υ Γκασσέτ, Αντόνιο Ματσάδο, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Καμίλο Χοσέ Θέλα, Χουάν Ραμόν Χιμένεθ, Σαλβαδόρ Εσπρίου, Χοσέ Μπεργαμίν, Ντρυόν, Ζενεβουά, Αρανγκούρεν κ.ά. Βιβλία και κείμενά του έχουν μεταφραστεί στις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες.