Ο Αυστρογερμανός ποιητής Ράινερ Μαρία Ρίλκε (1875-1926) γεννήθηκε στην Πράγα από πατέρα πρώην στρατιωτικό και μητέρα μια κοσμική γυναίκα, από πλούσια οικογένεια βιομηχάνων, κόρη αυτοκρατορικού συμβούλου. Ως παιδί και έφηβος δεν υπήρξε ιδιαίτερα ευτυχισμένος. Η παιδεία του ήταν ανοργάνωτη και αποσπασματική. Αρχικά ακολουθεί στρατιωτική εκπαίδευση, όμως αδυνατεί να προσαρμοστεί και τελικά λόγω εύθραυστης κράσης την εγκαταλείπει. Εισάγεται στην Εμπορική Σχολή του Λίντς, άλλα μετά από έναν χρόνο επιστρέφει στην Πράγα και συγκεντρώνεται στις σπουδές του το 1895 εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου και διδάσκεται λογοτεχνία, ιστορία της τέχνης, φιλοσοφία και για ένα εξάμηνο νομικά. Συνεχίζει τις σπουδές του σε Μόναχο και Βερολίνο. Ταξιδεύει ακατάπαυστα σε όλη την Ευρώπη. Καρπός των επισκέψεων του στη Ρωσία, που θα αποτελέσουν ορόσημο στη ζωή του, είναι το "Ωρολόγιον" (1905). Το 1901 παντρεύεται τη γλύπτρια Κλάρα Βέστχοφ και την ίδια χρονιά γεννιέται η κόρη τους. Εγκαθίσταται στο Παρίσι, το γεωγραφικό και καλλιτεχνικό του επίκεντρο για δώδεκα περίπου χρόνια, όπου συνδέεται στενά με τον Ροντέν και εξελίσσει ένα νέο ύφος ακραίας γλωσσικής και λυρικής εκλέπτυνσης, το όποιο αντανακλάται στα "Νέα Ποιήματα" (1907- 1908) και τις "Αναμνήσεις τον Μάλτε Λάουριντς Μπρίγκε" (1910). Περιέρχεται σε δημιουργική κρίση και βαθύτατη κατάθλιψη έως το 1922, όποτε εν μέσω δημιουργικού παροξυσμού ολοκληρώνει τις "Ελεγείες του Ντουίνο" (1923), που συνέλαβε σε μια στιγμή διαύγειας το 1912 στην Ιταλία, ενώ συνθέτει σε διάστημα λίγων μόλις ημερών τα "Σονέτα στον Ορφέα" (1923), εμπνευσμένα από τον θάνατο ενός νεαρού κοριτσιού· τα δύο αυτά έργα θα θεωρηθούν τα ποιητικά του αριστουργήματα και θα του χαρίσουν διεθνή φήμη. Ο Ρίλκε έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο Μυζό, κοντά στη λίμνη της Γενεύης, στην κοιλάδα του Ροδανού, και πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου του 1926 στο σανατόριο του Βαλμόν στην Ελβετία από λευχαιμία. Σύμφωνα με τον θρύλο ο Ρίλκε ασθένησε όταν αγκυλώθηκε από το αγκάθι ενός ρόδου καθώς φρόντιζε τον κήπο του.

Ο Γκέοργκ Τρακλ (1887-1914) γεννήθηκε στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας, όπου και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Στη διάρκεια των γυμνασιακών χρόνων του ξεκινά τις πρώτες του λογοτεχνικές απόπειρες καθώς και την αναζήτηση τεχνητών παραδείσων με τη χρήση ναρκωτικών ουσιών. Το 1908 μετακομίζει στη Βιέννη, όπου σπουδάζει φαρμακευτική και στη συνέχεια προσπαθεί να εργαστεί. Το 1913 εκδίδεται η πρώτη συλλογή ποιημάτων του, ενώ συνεργάζεται με το πρωτοποριακό λογοτεχνικό περιοδικό "Der Brenner". Στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου πολέμου θα βρεθεί στο μέτωπο ως τραυματιοφορέας, θα πέσει σε κατάθλιψη, μπροστά στη σφαγή, και θα επιχειρήσει να αυτοπυροβοληθεί. Ενώ ο Ludwig Wittgenstein σπεύδει να τον δει στο νοσοκομείο της Κρακοβίας όπου νοσηλεύεται, υπό αυστηρή επιτήρηση, δεν τον προλαβαίνει: θα αυτοκτονήσει, τελικά, λαμβάνοντας υπερβολική δόση κοκαΐνης, σε ηλικία 27 ετών.

O Πάουλ Τσέλαν υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της γερμανικής γλώσσας και, σύμφωνα με τον George Steiner, μάλλον ο μεγαλύτερος Ευρωπαίος ποιητής της μεταπολεμικής περιόδου. Γεννήθηκε το 1920 από Εβραίους γονείς στο Τσέρνοβιτς, μια μικρή πόλη στη γερμανόφωνη Μπουκοβίνα της Ρουμανίας, η οποία κατά τη διάρκεια του πολέμου καταστράφηκε από τους Γερμανούς, οι δε γονείς του εξοντώθηκαν. Ο Τσέλαν στάλθηκε σε στρατόπεδο "υποχρεωτικής εργασίας" μέχρι την κατάληψη της Ρουμανίας από τους Ρώσους, το 1944, έζησε στο Βουκουρέστι όπου συναναστράφηκε, για λίγο, με τους ρουμάνους σουρεαλιστές, αντιμετωπίζοντας, όμως, προβλήματα με το σταλινικό καθεστώς αναγκάστηκε να διαφύγει στη Βιέννη και μετά στο Παρίσι. Πέρασε τα περισσότερα δημιουργικά χρόνια του στη Γαλλία, όπου έζησε ως ποιητής και ταυτόχρονα λέκτορας της γλωσσολογίας. Δημιουργός πολύγλωσσος, άσκησε με θέρμη μοναδική και το επάγγελμα του μεταφραστή. Μετέφρασε μεταξύ άλλων Σαίξπηρ, Ρεμπώ και Έμιλυ Ντίκινσον. Το πρώτο δικό του ποιητικό βιβλίο με τον τίτλο "Μήκων και μνήμη" (ή "Αφιόνι και μνήμη", σύμφωνα με την απόδοση του Α. Τριφύλλη, του 1983) εκδόθηκε στη Γερμανία, το 1952. Η συλλογή "Από κατώφλι σε κατώφλι", αφιερωμένη στη γυναίκα του, τη Γαλλίδα χαράκτρια Gisele Lestrange, είναι το δεύτερο βιβλίο του που κυκλοφόρησε το 1955. Ο Τσέλαν αυτοκτόνησε το 1970 σε ηλικία 50 ετών, πέφτοντας στον Σηκουάνα.

Η Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν γεννήθηκε το 1926 στο Κλάγκενφουρτ της Αυστρίας. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Ίνσμπουργκ, του Γκρατς και της Βιέννης όπου παρακολούθησε μαθήματα νομικής, φιλολογίας και ψυχολογίας. Έκανε πρακτική εξάσκηση στη νευρολογική κλινική του Στάινχοφ της Βιέννης. Με τη διατριβή "Η κριτική κατανόηση της υπαρξιακής φιλοσοφίας του Χάιντεγκερ" αναγορεύτηκε το 1950 διδάκτωρ. Εργάστηκε στη γραμματεία της αμερικανικής υπηρεσίας κατοχής (1951), ως σεναριογράφος του ραδιοσταθμού Κόκκινο-Λευκό-Κόκκινο (1951-52), ως δραματουργός της βαυαρικής τηλεόρασης (1957-58) και ως υφηγήτρια στην έδρα ποιητικής του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης (1959-60). Η Μπάχμαν εγκατέλειψε την Αυστρία το 1953 για να εγκατασταθεί στην Ιταλία. Για μικρά διαστήματα έζησε στη Ζυρίχη (1958-62) και το Βερολίνο (1963), για να πεθάνει τελικά στη Ρώμη το 1973. Η Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν συμμετείχε στην Ομάδα 47 με τον Χάινριχ Μπελλ και τον Γκύντερ Γκρας, που αναζήτησαν στα γραπτά τους τη νέα συνείδηση της μεταπολεμικής Γερμανίας. Με την έκδοση "Να λέω λόγια σκοτεινά" (μτφρ. Ντάντη Σιδέρη-Speck, εκδ. Νεφέλη, 2007), το μεγάλο σε σημασία ποιητικό της έργο δημοσιεύεται για πρώτη φορά στα ελληνικά.

Ο Αυστριακός Thomas Bernhard γεννήθηκε στην Ολλανδία το 1931. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Βαυαρία, στη Βιέννη και στο Σάλτσμπουργκ, όπου σπούδασε τραγούδι, βιολί και μουσικολογία. Ένα μέρος των νεανικών του χρόνων, τα οποία και περιέγραψε σε μια πεντάτομη μυθιστορηματική αυτοβιογραφία, το ζει στο σανατόριο. Το 1957 δημοσιεύεται η πρώτη ποιητική συλλογή του. Με το πεζογραφικό και το θεατρικό του έργο (άγνωστο, σε μεγάλο βαθμό, στην Ελλάδα), ο Bernhard ασκεί οξύτατη κοινωνική κριτική στην πατρίδα του. Το 1970 τιμάται με το Georg Buchner, το σημαντικότερο λογοτεχνικό βραβείο της Δυτικής Γερμανίας. Ο Thomas Bernhard πέθανε στις 12 Φεβρουαρίου 1989 στο σπίτι του, στην Άνω Αυστρία. (φωτογραφία: Isolde Ohlbaum)

Ο Πέτερ Χάντκε γεννήθηκε το 1942 στην Καρινθία της Αυστρίας, στα σύνορα με τη Σλοβενία. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς. Το 1963-1964 συνεργάστηκε με το περιοδικό Manuskripte. Για το έργο του τιμήθηκε με τα βραβεία Μπύχνερ (1973) και Κάφκα (1979). Έφυγε από την Αυστρία το 1985 και έκτοτε ζει στη Γαλλία. Έχει γράψει θεατρικά έργα, δοκίμια και σενάρια για τον κινηματογράφο και έχει συνεργαστεί με τον γνωστό σκηνοθέτη Βιμ Βέντερς. Έργα του που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά: "Βρίζοντας το κοινό", "Η απουσία", "Η αγωνία του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι", "Η αριστερόχειρη γυναίκα", "Αμέριμνη δυστυχία", "Λάθος κίνηση", "Η ώρα της αληθινής αίσθησης", "Σύντομο γράμμα για έναν μακρύ αποχαιρετισμό", "Ο Κινέζος του πόνου", "Δοκίμιο για το τζουκ-μποξ", "Περί επιτυχημένης μέρας", "Περί κοπώσεως", "Ρωτώντας με δάκρυα στα μάτια". (φωτογραφία: Isolde Ohlbaum)

Ο Σωτήρης Γυφτάκης γεννήθηκε στο Ραφτόπουλο Μεσσηνίας. Σπούδασε στη Γερμανία φιλοσοφία και παιδαγωγικά. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ίδρυσε φροντιστήριο ξένων γλωσσών στην Καλαμάτα (1966 - 1982). Υπηρέτησε ως προϊστάμενος του Γραφείου Τύπου και μορφωτικός ακόλουθος στην Ελληνική Πρεσβεία στην Πράγα. Από τα μέσα της δεκαετίας του '90 μοιράζει το χρόνο του μεταξύ Πολωνίας και Ελλάδος. Άρχισε να γράφει από τα μαθητικά του χρόνια, ουσιαστικά, όμως, σοβαρά καταπιάστηκε με το γράψιμο το 1996, ευρισκόμενος στην Πολωνία. Ασχολήθηκε περισσότερο με τη μελέτη και τη μετάφραση ποίησης ποιητών των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ παράλληλα ξεκίνησε να γράφει μυθιστορήματα, θεατρικά, δοκίμια, επιφυλλίδες και διηγήματα. Ελάχιστα από τα έργα του έχουν εκδοθεί. Είναι μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών, στην οποία υπήρξε αντιπρόεδρος του Πειθαρχικού Συμβουλίου και της Επιτροπής Κρίσης Ν. Μελών. Συνεργάστηκε με επαρχιακές εφημερίδες και περιοδικά κατά καιρούς.

Ο Σωτήρης Γυφτάκης γεννήθηκε στο Ραφτόπουλο Μεσσηνίας. Σπούδασε στη Γερμανία φιλοσοφία και παιδαγωγικά. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ίδρυσε φροντιστήριο ξένων γλωσσών στην Καλαμάτα (1966 - 1982). Υπηρέτησε ως προϊστάμενος του Γραφείου Τύπου και μορφωτικός ακόλουθος στην Ελληνική Πρεσβεία στην Πράγα. Από τα μέσα της δεκαετίας του '90 μοιράζει το χρόνο του μεταξύ Πολωνίας και Ελλάδος. Άρχισε να γράφει από τα μαθητικά του χρόνια, ουσιαστικά, όμως, σοβαρά καταπιάστηκε με το γράψιμο το 1996, ευρισκόμενος στην Πολωνία. Ασχολήθηκε περισσότερο με τη μελέτη και τη μετάφραση ποίησης ποιητών των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ παράλληλα ξεκίνησε να γράφει μυθιστορήματα, θεατρικά, δοκίμια, επιφυλλίδες και διηγήματα. Ελάχιστα από τα έργα του έχουν εκδοθεί. Είναι μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών, στην οποία υπήρξε αντιπρόεδρος του Πειθαρχικού Συμβουλίου και της Επιτροπής Κρίσης Ν. Μελών. Συνεργάστηκε με επαρχιακές εφημερίδες και περιοδικά κατά καιρούς.

Ο Σωτήρης Γυφτάκης γεννήθηκε στο Ραφτόπουλο Μεσσηνίας. Σπούδασε στη Γερμανία φιλοσοφία και παιδαγωγικά. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ίδρυσε φροντιστήριο ξένων γλωσσών στην Καλαμάτα (1966 - 1982). Υπηρέτησε ως προϊστάμενος του Γραφείου Τύπου και μορφωτικός ακόλουθος στην Ελληνική Πρεσβεία στην Πράγα. Από τα μέσα της δεκαετίας του '90 μοιράζει το χρόνο του μεταξύ Πολωνίας και Ελλάδος. Άρχισε να γράφει από τα μαθητικά του χρόνια, ουσιαστικά, όμως, σοβαρά καταπιάστηκε με το γράψιμο το 1996, ευρισκόμενος στην Πολωνία. Ασχολήθηκε περισσότερο με τη μελέτη και τη μετάφραση ποίησης ποιητών των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ παράλληλα ξεκίνησε να γράφει μυθιστορήματα, θεατρικά, δοκίμια, επιφυλλίδες και διηγήματα. Ελάχιστα από τα έργα του έχουν εκδοθεί. Είναι μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών, στην οποία υπήρξε αντιπρόεδρος του Πειθαρχικού Συμβουλίου και της Επιτροπής Κρίσης Ν. Μελών. Συνεργάστηκε με επαρχιακές εφημερίδες και περιοδικά κατά καιρούς.