Πάει καιρός που μ’ έσπρωχναν φίλοι και γνωστοί ν’ ανοίξω μια σελίδα στο fb για να ενημερώνονται όσοι θέλανε να μάθουν για τα έργα και τις εκθέσεις μου μιας και δεν πολυκυκλοφορώ. Ήταν κι η ζωή μου μετέωρη εκείνον τον καιρό. Έτσι άρχισα να δημοσιεύω αραιά και που αυτά που έκανα και νά που κατάληξε ημερολόγιο. Πολλές φορές στο παρελθόν προσπάθησα μάταια να κρατήσω τακτικές σημειώσεις αλλά ποτέ δεν τα κατάφερα να συγκεντρωθώ πάνω από λίγες μέρες. Εδώ, με τη βοήθεια και των συνομιλητών, κάτι έγινε. Στην αρχή μάλιστα μετείχα, απαντούσα κιόλας στα σχόλιά σας και την αγάπη των εικονικών φίλων που όλο και πλήθαιναν αλλά σιγά σιγά το απέφευγα κι εντέλει έπαψα ολωσδιόλου να αποκρίνομαι, παρότι μάλλον σ’ αυτά τα ενθουσιώδη και παρήγορα σχόλια των ανθρώπων που με παρακολουθούσαν χρωστάω την επιμονή τεσσάρων και πλέον χρόνων. Απ’ το πρόσχημα της δυνητικής επικοινωνίας απέμεινε η καταγραφή ημερών, έργων και εικόνων. Τυπωμένα τώρα σε βιβλίο, σαρκωμένα σε ύλη, εκδόθηκαν από τις Eκδόσεις Άγρα επ'ευκαιρία της αναδρομικής έκθεσης "Όψεις αδήλων" στο Μουσείο Μπενάκη, αφιερωμένα μ’ ευγνωμοσύνη στους διαδικτυακούς φίλους που με συντρόφευαν στη φωτισμένη οθόνη του ηλεκτρονικού κενού.