Χρονολόγιο 1939: Γεννιέται στην Αθήνα ο Μάκης (Αριστόδημος) Θεοφυλακτόπουλος. Μεγαλώνει στο Μεταξουργείο τις δεκαετίες του '40 και του '50. 1958: Παρακολουθεί μαθήματα σχεδίου στο φροντιστήριο του Πάνου Σαραφιανού. 1959: Ακολουθεί ως ακροατής το προκαταρκτικό τμήμα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Το πρόγραμμα είναι σκληρό: το πρωί στο προκαταρκτικό, το μεσημέρι στο φροντιστήριο, το βράδυ "γυμνό νυκτός" στη Σχολή. 1961: Εισάγεται στην Α.Σ.Κ.Τ. Παρακολουθεί το εργαστήριο του Γιάννη Μόραλη. Μετά από ένα επεισόδιο έντασης, παρακολουθεί για μικρό χρονικό διάστημα το εργαστήριο του Γιώργου Μαυροΐδη, αλλά επιστρέφει στον Μόραλη. Με άλλους σπουδαστές και φίλους κάνουν επισκέψεις σε ατελιέ ζωγράφων, έχουν ιδέες αριστερές, συζητούν να πάνε στη Γαλλία με τα πόδια. 1964: Παίρνει μέρος στην Γ' Πανελλαδική Έκθεση Νέων Ζωγράφων και λαμβάνει το πρώτο βραβείο. Αυτή την εποχή το κλίμα στη Σχολή είναι ταραγμένο και ανήσυχο. 1966: Κάνει την πρώτη του ατομική έκθεση στη γκαλερί Άστορ που δίνει χώρο στη ριζοσπαστική τέχνη και τους νέους καλλιτέχνες. Ο Γιάννης Σαββίδης γράφει επαινετική κριτική στο περιοδικό Ταχυδρόμος για τα σπουδαστικά του έργα με θέμα τους μοτοσυκλετιστές? στην κριτική του, με τίτλο "Κράτος και βία στα έργα του Μάκη Θεοφυλακτόπουλου", τα συνδέει -στο κλίμα της εποχής- με την αντίσταση στην εξουσία. 1967: Αποφοίτηση από την Α.Σ.Κ.Τ. όπου συνολικά έχει παραμείνει -μαζί με τα χρόνια του προκαταρκτικού- μια οκταετία. 1968: Γνωρίζεται με την Ελβετίδα γκαλερίστα Lambert-Monet και φεύγει με πρόσκλησή της για την Ελβετία. Μένει σε ένα μοναχικό ξενοδοχείο, μέσα στα βουνά, με το συμβολικό όνομα "L' Atelier". Δουλεύει τέσσερις μήνες πυρετωδώς στο Gstaad. Στη συνέχεια διακόπτει τη συνεργασία του με την Lambert-Monet, αλλά παραμένει στη χώρα. 1969-1970: Ταξιδεύει στη Γαλλία, την Ιταλία, επιστρέφει στη Λωζάνη και κατόπιν αποφασίζει να φύγει για το Παρίσι. Ζει δύο χρόνια ενθουσιασμού και δημιουργικού έρωτα στην πόλη. 1970: Στη Νέα Γκαλερί, στην Αθήνα, εκθέτει τα έργα που έχουν δουλευτεί στα ελάχιστα τετραγωνικά της σοφίτας όπου διέμενε στο Παρίσι. 1971: Φεύγει με υποτροφία του Ιδρύματος Ford για τις ΗΠΑ. Μένει τρία χρόνια στη Νέα Υόρκη. Είναι δημιουργικά η "μακρότερη νεκρή περίοδος" στη ζωή του, αλλά η εκπαίδευση που λαμβάνει από την πόλη είναι πολύτιμη. Επισκέπτεται καθημερινά το ΜoMA (Museum of Modern Art), άλλα μουσεία, καθώς και γκαλερί. "Πολλά πράγματα να δεις εκεί και πολλά φαίνονται τελείως άλλα από αυτά που ξέρουμε", θα πει. 1974: Διαμένει πάλι στη Γαλλία για κάποιους μήνες, αλλά από την επόμενη χρονιά επιστρέφει οριστικά στην Αθήνα. 1975: Με την επιστροφή του στην Ελλάδα αρχίζει μια πολύ παραγωγική περίοδος με εντατική δουλειά και διαδοχικές εκθέσεις, ατομικές και ομαδικές. Στον κύκλο των φίλων και συνοδοιπόρων του στην τέχνη ανήκουν οι Χρόνης Μπότσογλου, Γιάννης Ψυχοπαίδης, Βαγγέλης Δημητρέας, Αλέξης Ακριθάκης Παύλος, κ.ά. Με τους περισσότερους συνεκθέτει το 1982 στην έκθεση Europalia, όπου θα παρουσιαστεί, σε σημαντική στιγμή, ένα πρώτο πανόραμα της σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα. Δημιουργεί αδιάλειπτα, ζει στα όρια, ακολουθεί την αγάπη του για τις μηχανές ταχύτητας, τα γρήγορα αυτοκίνητα, τον τζόγο, τις γυναίκες. Τα χρόνια στο εξωτερικό, το πάθος με το οποίο ζει και εργάζεται και το ίδιο το έργο του φτιάχνουν γύρω από το όνομά του μια ιδιότυπη boh?me φήμη. 1988: Εκλέγεται καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης. Διατηρεί το εργαστήριό του εκεί για 17 χρόνια. 2005: Όταν ολοκληρώνεται η περίοδος της διδασκαλίας του στη Σχολή, επιστρέφει στην Αθήνα όπου ζει μέχρι σήμερα. Ο Μάκης Θεοφυλακτόπουλος έχει κάνει τέσσερις γάμους και έχει τρία παιδιά.

Ο Μάνος Στεφανίδης γεννήθηκε στο Πειραιά το 1954. Σπούδασε αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετεκπαιδεύτηκε στο Kunstmuseum του Dusseldorf και στο Smithsonian Institution της Washington DC. Είναι διδάκτορας του ΑΠθ. Επί 25 χρόνια ήταν επιμελητής της Εθνικής Πινακοθήκης. Το 2004 εξελέγη λέκτορας του Πανεπιστήμιου Αθηνών και το 2005 μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Το 2006 εξελέγη επ. καθηγητής στο ΑΠΘ αλλά δεν απεδέχθη τη θέση. Σήμερα διδάσκει Ιστορία της Τέχνης στην Φιλοσοφική Αθηνών, τμήμα θεατρικών Σπουδών. Το 1990 ήταν ο κομισάριος της Ελλάδας στη Biennale Βενετίας. Από το 1985 είναι μέλος της Α.I.C.Α.. Οργάνωσε και διηύθυνε το παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης στη Κέρκυρα (1990-1995) και το ιδιωτικό μουσείο Φρυσίρα (2000-2002). Έχει διδάξει σε μεταπτυχιακά σεμινάρια του Καποδιστριακού και Ιονίου Πανεπιστήμιου, του Παντείου και της ΑΣΚΤ καθώς και στη σχολή ξεναγών και τον ΑΚΤΟ. Γράφει χρόνια κριτικές τέχνης και επιφυλλίδες στην "Καθημερινή", το "Βήμα", το "Έθνος", την "Ελευθεροτυπία", τον "Ελεύθερο Τύπο" και το περιοδικό Αντί. Συνεργάζεται με τα λογοτεχνικό περιοδικό "Το Δέντρο", "Η Λέξη", "Ρεύματα", "Μανδραγόρας", "(δε)κατα". Έχει παρουσιάσει πολλές τηλεοπτικές εκπομπές στη κρατική τηλεόραση, στον ΑΝΤ1 και το SevenX, ραδιοφωνικές εκπομπές στο Τρίτο Πρόγραμμα και στο Κόκκινο 105,5. Έχει διοργανώσει σεμινάρια τέχνης στην Αρχαιολογική Εταιρεία, στην Ελληνοαμερικανική Ένωση και στη Booze Cooperativa.