Ο Τζιάκομο Λεοπάρντι (Giacomo Leopardi: Ρεκανάτι, 1798 - Νεάπολη, 1837) θεωρείται ο σημαντικότερος Ιταλός ποιητής μετά τον Πετράρχη. Πολυμαθέστατος, πολύγλωσσος, φιλόσοφος και αρχαιογνώστης, ήταν απόγονος παλαιάς οικογένειας ευγενών γαιοκτημόνων η οποία, αρχικά, τον προόριζε για τον εκκλησιαστικό βίο. Από την πρώτη νεότητά του, διακατείχε τον φιλάσθενο κόμη το συναίσθημα της μοναξιάς και της απαισιοδοξίας. Έβρισκε καταφύγιο στη μελέτη και εκπόνησε πλήθος εργασιών σε επιστημονικά, φιλοσοφικά και φιλολογικά θέματα. Έζησε κατά διαστήματα στη Ρώμη, το Μιλάνο, την Μπολόνια, τη Φλωρεντία, τη Νεάπολη. Ένιωθε εξόριστος στον κόσμο, τον οποίο ο ίδιος ονόμαζε: "τάφο των ζωντανών" και στιγμάτισε την ηθική, διανοητική και πολιτική παρακμή αντιτάσσοντας το σκεπτικισμό, την ειρωνεία, την αφοσίωση στην τέχνη του. Πέθανε σε ηλικία 39 ετών. Μερικά από τα έργα του: "Ο θάνατος του Έκτορα" (1809), "Ιστορία της αστρονομίας" (1813), "Άσματα" (1816-1835), "Μικρά ηθικά έργα" (1820-1824), "Το όνειρο" (1825), "Σκέψεις" (1832). Μετέφρασε επίσης Έλληνες και Λατίνους συγγραφείς.

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Ειδικεύτηκε στη Βυζαντινή Ιστορία, όπου και έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα (master's). Σήμερα εκπονεί τη διδακτορική της διατριβή στο ίδιο Πανεπιστήμιο, με θέμα την Αττική κατά τη Βυζαντινή Περίοδο, ενώ παράλληλα εργάζεται σε ερευνητικό πρόγραμμα του Ινστιτούτου Βυζαντινών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Έχει εργαστεί στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ ως παραγωγός και παρουσιάστρια εκπομπών για την Τέχνη και τον Πολιτισμό. Έχει μεταφράσει Pirandello, Leopardi και Radiguet (εκδ. Ροές). Στίχοι της έχουν μελοποιηθεί από τον Δημήτρη Παπαδημητρίου για την ταινία "Το Φως που σβήνει". Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: "Μαρία θάλασσα - Σύνθεση σε τέσσερις εποχές" (εκδ. Ιωλκός, 2000) και "Άνθη του άλατος" (εκδ. Μελάνι, 2005) η οποία παρουσιάστηκε στην Ελλάδα και το εξωτερικό. "Τ' άχυρο χρυσάφι" είναι η τρίτη ποιητική συλλογή της.