Ο Βάλτερ Πούχνερ γεννήθηκε στη Βιέννη το 1947. Σπούδασε επιστήμη του Θεάτρου (Θεατρολογία) στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και το 1972 απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής, με μια εργασία για το νεοελληνικό θέατρο σκιών. Το 1977 ανακηρύχθηκε υφηγητής, στο ίδιο Πανεπιστήμιο, με μια διατριβή για τη γέννηση του θεάτρου στον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό. Από τότε έχει εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα. Δίδαξε επί δώδεκα χρόνια Ιστορία Θεάτρου στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης. Από το 1989 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στην αρχή στο Τμήμα Φιλολογίας και από το 1991 στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, του οποίου διατελεί αντιπρόεδρος. Παράλληλα δίδασκε έως το 2006 Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και έχει μετακληθεί πολλές φορές ως επισκέπτης καθηγητής σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια. Το 1994 εξελέγη αντεπιστέλλον μέλος της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών και το 2001 παρασημοφορήθηκε για τις επιστημονικές του επιδόσεις με τον "Αυστριακό Σταυρό Τιμής για την Επιστήμη και την Τέχνη". Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 90 βιβλία και 400 μελετήματα για θέματα του ελληνικού και βαλκανικού θεάτρου, της συγκριτικής λαογραφίας, των βυζαντινών και νεοελληνικών σπουδών εν γένει, καθώς και της θεωρίας του θεάτρου και του δράματος.

Η Ιωάννα Κωνσταντουλάκη - Χάντζου είναι καθηγήτρια γαλλικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υπεύθυνη του τομέα της Γαλλικής λογοτεχνίας. Στο συγγραφικό της έργο ασχολείται με την ιστορία, την ερμηνεία και την κριτική της λογοτεχνίας, καθώς και με το γαλλικό δοκίμιο.

Η Ελένα Κουτριάνου είναι λέκτορας Ιστορίας και Θεωρίας της Νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Τα πεδία της διδασκαλίας και των ερευνών της είναι η Νέα Ελληνική Λογοτεχνία, η Συγκριτική Γραμματολογία και η Θεωρία της Λογοτεχνίας. Έχει εκδώσει τέσσερα αυτοτελή έργα και εργασίες της έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Στις υπό έκδοση μελέτες της περιλαμβάνεται ο τόμος "Ποίηση και ζωγραφική: Το 'μικρό φανταστικό μουσείο' του Οδυσσέα Ελύτη".

Η Αντιγόνη Βλαβιανού είναί Διδάκτωρ Γενικής και Συγκριτικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (Ρaris III), καθηγήτρια-σύμβουλος Ιστορίας της Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ) και Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Κέντρο εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου της Βουργουνδίας στην Dijon. Η διδακτορική της διατριβή εστίασε στο έργο του Γ. Ιωάννου, σε σύγκριση με συγχρόνους του Γάλλους και Έλληνες συγγραφείς. Έκανε τη φιλολογική επιμέλεια της επανέκδοσης του συνόλου των τευχών του περιοδικού του "Φυλλάδιο" (Εστία, Αθήνα 1996) και των βιβλίων του "Το Κατοχικό Ημερολόγιο χωρίς περικοπές" και "Δέκα Ανέκδοτα γράμματα στον Χρήστο Σαμουηλίδη '49-'51" (Εστία, Αθήνα 2000). Τέλος, συμμετείχε σε συνέδρια Συγκριτικής Φιλολογίας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με επίκεντρο το διήγημα ή το σύντομο αφήγημα και δημοσίευσε το δοκίμιο "Το διήγημα στην καμπή του 19ου αιώνα - από την κλασική αρτιότητα στις πρώτες καινοτόμες αποκλίσεις" ("Η συγκριτική γραμματολογία στην Ελλάδα - Σύγχρονες τάσεις", Μεσόγειος, Αθήνα 2005).

Ο Μίλτος Πεχλιβάνος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1965. Σπούδασε στο Α.Π.Θ. και στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντίας. Είναι επίκουρος καθηγητής γενικής και συγκριτικής γραμματολογίας στο Α.Π.Θ. και έχει εκλεγεί στη θέση καθηγητή νεοελληνικών σπουδών στο Freie Universitat του Βερολίνου. Υποστήριξε το 1999 τη διδακτορική του διατριβή με θέμα "Εκδοχές νεοτερικότητας στην κοινωνία του γένους: Νικόλαος Μαυροκορδάτος - Ιώσηπος Μοισιόδαξ - Αδαμάντιος Κοραής". Έχει μεταφράσει μελετήματα του H.R. Jauβ (Η θεωρία της πρόσληψης, Αθήνα, Εστία, 1995) και έχει συνεπιμεληθεί τους τόμους "Einfuhrung in die Literaturwissenschaft" (Στουτγάρδη, Metzler, 1995) και "Ο λόγος της παρουσίας. Τιμητικός τόμος για τον Παν. Μουλλά" (Αθήνα, Σοκόλης, 2005). Μελέτες του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και συλλογικούς τόμους, ανάμεσα στις οποίες και το επίμετρο "Οι κήποι του Candide και κάποιες σύγχρονες μεταφυτεύσεις τους", στο "Βολταίρος, Καντίντ ή η αισιοδοξία", (Αθήνα, Πόλις, 2005).

Ο Μιχάλης Χρυσανθόπουλος γεννήθηκε το 1952 στην Αθήνα. Είναι καθηγητής της Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Σπούδασε νομικά, ιστορία και φιλολογία στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Λονδίνου και Birmingham, και εργάστηκε ως μεταφραστής στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ως παραγωγός ραδιοφωνικών προγραμμάτων στην Ελληνική Υπηρεσία του BBC. Έχει, μεταξύ άλλων, δημοσιεύσει τις μελέτες Γεώργιος Βιζυηνός. Μεταξύ φαντασίας και μνήμης (Εστία, 1994) και Αρτεμίδωρος και Φρόυντ. Ερμηνευτικές θεωρίες και λογοτεχνικά όνειρα (Εξάντας, 2005) και άρθρα για την αυτοβιογραφία, την ψυχαναλυτική κριτική και την ποίηση και πεζογραφία του 19ου και του 20ου αιώνα.

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε φιλοσοφία και φιλολογία στην Αθήνα (1967-1972) και στο Παρίσι (1972-1979) και από το 1979-80 διδάσκει θεωρία της λογοτεχνίας και συγκριτική γραμματολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έχει εκδώσει τη Λογοτεχνία της πόλης (Λωτός, 1988), τον συγκεντρωτικό τόμο δοκιμίων Εσωτερική ταχύτητα (Άγρα, 2000), τη σχολιασμένη αλληλογραφία του Γιάννη Ρίτσου με την Καίτη Δρόσου και τον Άρη Αλεξάνδρου (Τροχιές σε διασταύρωση, Άγρα, 2008). Μεταφράζει κείμενα κριτικά είτε λογοτεχνικά από τα γαλλικά (Charles Baudelaire, Περί της ουσίας του γέλιου και γενικά περί του κωμικού στις καλές τέχνες, Άγρα, 2000), Georges Bataille, H αγιοσύνη, ο ερωτισμός και η μοναξιά, Το Ροδακιό, 1993, Georges Perec, Σκέψη/Ταξινόμηση, Άγρα, 2005). Μελέτες, δοκίμια και άρθρα της φιλοξενούνται σε περιοδικά και Πρακτικά συνεδρίων. Άσκησε επί μακρόν κριτική του βιβλίου στην εφημερίδα Το Βήμα και από το 2008 συνεργάζεται τακτικά ως βιβλιοκριτικός με την εφημερίδα Τα Νέα.

Η Ουρανία Πολυκανδριώτη είναι Φιλόλογος, κύρια ερευνήτρια (Β΄ βαθμίδα) στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Συμμετέχει στο πρόγραμμα του ΙΝΕ "Γραμματολογία, 15ος-19ος αι." (τομέας Ιστορία του Πολιτισμού, της Παιδείας και των Επιστημών), καθώς και σε διεθνή ερευνητικά δίκτυα και προγράμματα. Οι δημοσιεύσεις και τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη νεοελληνική και συγκριτική φιλολογία, και ειδικότερα στην ιστορία των λογοτεχνικών ειδών, σε ζητήματα ταυτότητας στη λογοτεχνία και σε ζητήματα προσωπικού λόγου (αυτοβιογραφία, απομνημονεύματα).

Η Άννα Ταμπάκη είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπήρξε ερευνήτρια στο Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (1980-2000), όπου παραμένει υπεύθυνη του ερευνητικού προγράμματος "Νεοελληνικές Μεταφράσεις". Δίδαξε στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών (1995-2000). Συνεργάστηκε με το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο στην ενότητα "Ευρωπαϊκός πολιτισμός". Έχει δημοσιεύσει (μόνη και σε συνεργασία) δέκα αυτοτελή βιβλία και περισσότερες από ογδόντα μελέτες σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά για θέματα που άπτονται της συγκριτικής φιλολογίας, με έμφαση στην ιστορία των ιδεών, στην ιστορία των μεταφράσεων και στην ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου (18ος - 19ος αι.). Πρόσφατες δημοσιεύσεις: "Νέος Ανάχαρσις", με ανάθεση της Βουλής των Ελλήνων, στη σειρά "Ρήγα Βελεστινλή Άπαντα τα Σωζόμενα" (Εκδ. Ιδεόγραμμα, 2000)· στην ίδια σειρά "Ο Ηθικός Τρίπους", Εισαγωγή: Άννα Ταμπάκη, Φιλολογική επιμέλεια: Ines Di Salvo (2000), και σε συνεργασία με τη Στέση Αθήνη (εκδ.), "Μετάφραση και διαπολιτισμικές σχέσεις / Translation and Intercultural Relations" [Πρακτικά] Β΄ Διεθνές Συνέδριο Ταυτότητα και Ετερότητα στη Λογοτεχνία, 18ος-20ός αι., τόμος Γ΄ (Δόμος 2001).