Ο Πολυμέρης Βόγλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο. Είναι αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Έχει εκδώσει τις μελέτες Η εμπειρία της φυλακής και της εξορίας. Οι πολιτικοί κρατούμενοι στον εμφύλιο πόλεμο (2004) και Η ελληνική κοινωνία στην Κατοχή, 1941-1944 (2010), και έχει συνεπιμεληθεί τους συλλογικούς τόμους Ο πειρασμός της αυτοκρατορίας. Δοκίμια για την αμερικανική κυριαρχία (2006) και Η εποχή των ρήξεων. Η ελληνική κοινωνία στη δεκαετία του 1940 (2012).

Ο Γιώργος Μαργαρίτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Διδάσκει σύγχρονη Ιστορία στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από το 1985 μέχρι το 2004 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Η περίοδος της Κατοχής, της Αντίστασης και του Εμφυλίου Πολέμου βρίσκεται στο επίκεντρο των ερευνητικών του ενδιαφερόντων. Σε αυτήν την περίοδο αναφέρεται το μεγαλύτερο μέρος των άρθρων που έχει δημοσιεύσει σε ελληνικά και ξένα περιοδικά, καθώς και οι περισσότερες μελέτες του σε συλλογικούς τόμους και οι εισηγήσεις του σε επιστημονικά συνέδρια.

Ο Τάκης Μπενάς γεννήθηκε το 1925 στον Πειραιά. Η Κατοχή τον βρίσκει μαθητή στις τελευταίες τάξεις του γυμνασίου και στη συνέχεια φοιτητή της Νομικής Σχολής. Μετέχει στην Εθνική Αντίσταση από τις γραμμές του ΕΑΜ Νέων και της ΕΠΟΝ, στον Πειραιά και το πανεπιστήμιο. Οι εμπειρίες του αυτές παρουσιάζονται στο βιβλίο του "Της Κατοχής", που κυκλοφόρησε το 1990. Την Κατοχή διαδέχεται ο Εμφύλιος και ο Τάκης Μπενάς θα κληθεί να πληρώσει το φόρο της γενιάς του. Καταδικάστηκε σε θάνατο από τα έκτακτα στρατοδικεία του Εμφυλίου και παρέμεινε τελικά δώδεκα χρόνια στη φυλακή, ως το 1960. Μια φοβερή περίοδος, γεμάτη βιωματικές εμπειρίες. Με την αποφυλάκιση του θα ξαναβρεθεί στο κίνημα της νεολαίας, γραμματέας αρχικά της Νεολαίας ΕΔΑ και από το 1964 της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη. Από το 1961 είναι μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ και της Ε.Ε. της ΕΔΑ. Έχοντας διαφύγει τη σύλληψη, τη νύχτα της 21ης Απριλίου 1967, θα βρεθεί ανάμεσα στην ηγεσία του αντιδικτατορικού αγώνα της Αριστεράς για δύο χρόνια, ως το 1969. Παίρνει μέρος στην ίδρυση και τη διαμόρφωση του ΚΚΕ Εσωτερικού από το 1968. Φυλακίζεται με ισόβιες ποινές από τα στρατοδικεία της Χούντας το 1969 και θα βγει από τη Γιούρα του Ιωαννίδη την επόμενη μέρα της Μεταπολίτευσης, με την πτώση της Δικτατορίας. Από τότε ως το 1986, για δώδεκα χρόνια, μετέχει ενεργά στην πολιτική ζωή της χώρας και την ηγεσία του ΚΚΕ Εσωτερικού. Στον αριστερό ημερήσιο και περιοδικό Τύπο έχουν δημοσιευτεί παρεμβάσεις, άρθρα και δημόσιες ομιλίες του, ιδιαίτερα στην εφημερίδα "Αυγή" και, μετά το 1988, στην εβδομαδιαία εφημερίδα "Εποχή", στην ίδρυση της οποίας έλαβε μέρος.

Ο Σταύρος Σταυρίδης σπούδασε αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ. Εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ με θέμα "Η πολιτισμική εξάρτηση της συμβολικής σχέσης με τον χώρο". Μετείχε στην συντακτική ομάδα του περιοδικού "Εφήμερη πόλη" (κριτικός, βιωματικός και φαντασιακός λόγος για το χώρο). Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού "Ουτοπία" (δίμηνη έκδοση θεωρίας και πολιτισμού). Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα με αντικείμενο τη θεωρητική διερεύνηση των προβλημάτων του χώρου και της αρχιτεκτονικής. Έχουν εκδοθεί τα βιβλία του: "Η συμβολική σχέση με τον χώρο", Κάλβος 1990. "Διαφήμιση και το νόημα του χώρου", Στάχυ 1996, "Από την πόλη οθόνη στην πόλη σκηνή", Ελληνικά Γράμματα 2002 (Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου), "Μετέωροι χώροι της ετερότητας", εκδ. Αλεξάνδρεια, 2010, καθώς και σε συνεργασία με τη φωτογράφο Ε. Κώτσου, "Η υφή των πραγμάτων", Ίριδα 1996. Είναι επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ, όπου διδάσκει αρχιτεκτονική σύνθεση και θεωρία στο προπτυχιακό και μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών. Ο δικτυακός σύνδεσμος για τον ανοιχτό χώρο έρευνας και εκπαίδευσης "Κατοικία και πόλη", είναι: http://courses.arch.ntua.gr/housing.htm.