Ο Ζαν Κοκτώ (1889-1963) υπήρξε ποιητής, μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, κριτικός, ζωγράφος και σκηνοθέτης του κινηματογράφου. Έργα του είναι: "Η δαιμόνια μηχανή" (1934), "Οι νεόνυμφοι του πύργου του Άιφελ" (1921), "Οι τρομεροί γονείς" (1938), "Τα ιερά τέρατα" (1940), "Η γραφομηχανή" (1941), "Ο ωραίος αδιάφορος" (1941), "Ο δικέφαλος αετός" (1946), και άλλα.

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε φιλοσοφία και φιλολογία στην Αθήνα (1967-1972) και στο Παρίσι (1972-1979) και από το 1979-80 διδάσκει θεωρία της λογοτεχνίας και συγκριτική γραμματολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έχει εκδώσει τη Λογοτεχνία της πόλης (Λωτός, 1988), τον συγκεντρωτικό τόμο δοκιμίων Εσωτερική ταχύτητα (Άγρα, 2000), τη σχολιασμένη αλληλογραφία του Γιάννη Ρίτσου με την Καίτη Δρόσου και τον Άρη Αλεξάνδρου (Τροχιές σε διασταύρωση, Άγρα, 2008). Μεταφράζει κείμενα κριτικά είτε λογοτεχνικά από τα γαλλικά (Charles Baudelaire, Περί της ουσίας του γέλιου και γενικά περί του κωμικού στις καλές τέχνες, Άγρα, 2000), Georges Bataille, H αγιοσύνη, ο ερωτισμός και η μοναξιά, Το Ροδακιό, 1993, Georges Perec, Σκέψη/Ταξινόμηση, Άγρα, 2005). Μελέτες, δοκίμια και άρθρα της φιλοξενούνται σε περιοδικά και Πρακτικά συνεδρίων. Άσκησε επί μακρόν κριτική του βιβλίου στην εφημερίδα Το Βήμα και από το 2008 συνεργάζεται τακτικά ως βιβλιοκριτικός με την εφημερίδα Τα Νέα.