O Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε γεννήθηκε στη Φραγκφούρτη στις 28 Αυγούστου 1749. Το 1765 πηγαίνει για να σπουδάσει νομικά στη Λειψία, αλλά δείχνει περισσότερο ενδιαφέρον για τη ζωγραφική και συναναστρέφεται καλλιτέχνες. Έπειτα από τρία χρόνια, αιμοπτύσεις τον αναγκάζουν να επιστρέψει στην πατρίδα του. Τα έτη 1770-71 πηγαίνει στο Στρασβούργο, για να ολοκληρώσει τις νομικές του σπουδές. Εκεί αρχίζει να γράφει, κυρίως λυρικά ποιήματα, και πρωτογνωρίζει τον έρωτα, που έμελλε να παίξει πολύ μεγάλο ρόλο στη ζωή του. Το 1773 δημοσιεύει το πρώτο του δράμα: "Γκαιτς φον Μπερλίχινγκεν". Το 1775 είναι έτος ταξιδιών. Επισκέπτεται την Ελβετία και τη Βαϊμάρη, προσκεκλημένος του Δούκα Καρόλου Αυγούστου όπου και διορίζεται σύμβουλος του ηγεμόνα και υπουργός των Οικονομικών. Κατά τη διετία 1786-87 ταξιδεύει στην Ιταλία. Τις εντυπώσεις του τις περιγράφει στο βιβλίο "Ταξίδι στην Ιταλία". Δουλεύει όμως και το πρώτο μέρος του "Φάουστ". Επιστρέφει στη Βαϊμάρη στις 18 Ιουνίου 1788. Απαλλάσεται από τα κυβερνητικά του καθήκοντα και κρατά την ευθύνη μόνο για τα επιστημονικά ιδρύματα και το Θέατρο της Αυλής. Γνωρίζεται με την εικοσιτριάχρονη Κριστιάνε Βούλπιους και την παίρνει στο σπίτι του. Αργότερα, το 1806, θα την παντρευτεί. Το 1789 γεννιέται ο γιος του Αύγουστος, ο μόνος που επέζησε από τους γιους που του χάρισε η Κριστιάνε. Στο μεταξύ κάνει γνωριμίες, μελετά, γράφει, μεταξύ άλλων και το αριστούργημα "Τα χρόνια της μαθητείας του Βίλχελμ Μάιστερ". Το 1809 εκδίδει ένα από τα πιο ονομαστά μυθιστορήματά του, τις "Εκλεκτικές συγγένειες". Το 1816 πεθαίνει η γυναίκα του και το 1830 ο γιος του Αύγουστος, που βρίσκεται στη Ρώμη. Ο Γκαίτε ζει πλέον πασίγνωστος και αναγνωρισμένος στη Βαϊμάρη μέχρι το θάνατό του, στις 22 Μαρτίου 1832.

ΗΛΙΑΣ ΒΟΥΤΙΕΡΙΔΗΣ (1874-1941). Ο Ηλίας Βουτιερίδης γεννήθηκε στα Σουλινά της Ρουμανίας, καταγόταν όμως από τη Μεθώνη της Μεσσηνίας. Σε ηλικία τεσσάρων χρόνων εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Πάτρα και από το 1889 έμεινε στην Αθήνα, όπου πέρασε την υπόλοιπη ζωή του. Αποφοίτησε από το τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πήρε μέρος στην Κρητική Επανάσταση του 1897 και υποστήριξε την παράταξη του Ελευθέριου Βενιζέλου, αρχικά ως συνεργάτης του Ελληνικού Προξενείου Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια ως αρθρογράφος στην εφημερίδα Σκριπ. Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων και της μικρασιατικής εκστρατείας ήταν ανταποκριτής της εφημερίδας Πατρίς. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε με δημοσιεύσεις ποιημάτων στην εφημερίδα Νεολόγος του Σταύρου Βουτυρά και το 1900 τύπωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή, που είχε τίτλο Σύννεφα, ενώ ασχολήθηκε επίσης με την πεζογραφία, τη λογοτεχνική μετάφραση, το δοκίμιο και τη μελέτη της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Συνεργάτης του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου στη Νέα Σκηνή και καθηγητής στην Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου (1924-1930) και τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, ο Βουτιερίδης έγραψε επίσης έργα για το θέατρο που ανεβάστηκαν στη σκηνή. Συνεργάστηκε επίσης με τον Δημήτρη Ταγκόπουλο στην εφημερίδα Νουμάς και εξέδωσε το περιοδικό Χρονικά που κυκλοφόρησε για ένα χρόνο (1911-1912). Πέθανε στην Αθήνα. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Ηλία Βουτιερίδη βλ. Γιάκος Δημήτρης, «Βουτιερίδης Ηλίας», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 4. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ., Μερακλής Μ.Γ., «Ηλίας Βουτιερίδης», Η ελληνική ποίηση· Ρομαντικοί - Εποχή του Παλαμά - Μεταπαλαμικοί· Ανθολογία - Γραμματολογία, σ.462. Αθήνα, Σοκόλης, 1977 και Παπαγεωργίου Κώστας, «Βουτιερίδης Ηλίας», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 2. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1984. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).